ร้อย คำรัก ฝากผ่าน ลานอักษร
เขียนเป็นกลอน อ้อนคำ นำสื่อสาร
ว่าใครหนึ่ง รำพึงเหงา ปนร้าวราน
สลักกานท์ ขานถ้อย มาคอยรอ
คำ ที่เพียร เขียนย้ำ ไม่ฉ่ำหวาน
ด้วยขื่นขม ตรมมาน มาหว่านขอ
ให้ลมพา พัดผ่าน เพื่อสานทอ
คู่พนอ คลอเคล้า คลายเศร้าตรม
รัก ที่ร้อย คอยสมาน วันหวานชื่น
แม้นผ่านคืน กลืนเจ็บ เก็บขื่นขม
หากเธอรับ รู้ได้ ช่วยคลายปม
ล้างระทม ถมจินต์ ให้สิ้นไป
ฝาก บอกย้ำ คำเย้าคนเฝ้าหวง
ว่าในทรวง ห่วงหา พาหวั่นไหว
โอ้รักเอย เผยย้ำ ชื่นฉ่ำใจ
ด้วยหทัย หมายมั่น รอวันเคียง....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
