แล้วฝันต่อพอเขาเล้าโลมอยู่
ช่วยกอบกู้ฝันชื่นคืนฟ้าหลัว
ที่อ่อนล้ากล้ารับกลับพันพัว
กายสั่นรัวราวจ้าวเข้าสิงพลัน
พอฟ้าแลบแปลบตาก็ผ่าเปรี้ยง
เจ้าสาวเอียงตัวสอดกอดยอดขวัญ
ฝนก็ตกซู่ซู่อยู่ทันควัน
ท่วมล้นคันนาข้าวสาวตื่นเลย
....ดาว อาชาไนย......
คืนนี้ขวัญสั่นรัวกลัวอีกรอบ
คนที่ชอบมักเชิดไม่เปิดเผย
อยากจะบอก"คิดถึง"ซึ้งเหมือนเคย
มาลงเอยในฝัน..กับฉันที
ฝนตั้งเค้าเทาทาบคราบกระจก
ในหัวอกเต็มตื้นตื่นเต็มที่
ฉันจะยอมซ้อมค้างหว่างราตรี
รอคนดีช่วยปลอบแลขอบใจ
เสียงสายฝนหล่นกราวเพิ่มหนาวสั่น
ที่หวาดหวั่นซ้ำซ้อนบวกอ่อนไหว
ฉันเรียกชื่อเธอซ้ำอยู่รำไร
รู้ว่าไกลเกินสิทธิ์จะบิดเบือน
ต้องหยิบหมอนสีฟ้าปิดหน้าทับ
เพื่อซึมซับน้ำใสที่ไหลเคลื่อน
หาเหตุผลมากมายอยู่หลายเดือน
ต่างแชเชือนห่างไกลเพราะใครทำ?
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
