ณ ค่ำคืนหวั่นไหวจุดไฟฝัน
ผ้าห่มพันมือขวาใฝ่คว้าหมอน
กอดประกบก่ายร่างกลางที่นอน
ช่วงบั่นทอนทุรนอยู่คนเดียว
จะข้ามผ่านวานวันนั้นแสนยาก
มันเหงามากพ่ายแพ้คนแลเหลียว
กอดหมอนข้างต่างกันไม่พันเกลียว
ขาดการเยียวยากลับกระชับกาย
ยินแต่เสียงสาดส่ายของสายฝน
แต่ละหนดั่งหยามถึงความหมาย
เป็นเจ้าสาวกลัวฝนไปจนตาย
จึงเดียวดายอาดูรคูณทวี
ยาก...พ้นผ่านคืนวันวสันต์สวาท
ร้อยหยดหยาดปรารถนามารศรี
ยังคงหลับข้างกายชายชาตรี
ฝันไม่ดี...ยอมอ่อนข้อแต่ก็...กลัว (อิอิ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
