ไปถิ่นแดน แสนไกล ไม่ฉ่ำชื่น
สวนร่มรื่น ป่าดง พงไสว
มีพันธุ์ไม้ ดารดาษ เกลื่อนกลาดไป
แสนวิไล ชวนมอง ต้องอยากกิน
ผลไม้ ของไทย ชื่อฝรั่ง
ทุกวันยัง นั่งงง ปลงไม่สิ้น
มะละกอ ก่อเติม เสริมชีวิน
ยามได้กิน ท้องระบาย ถ่ายคล่องไป
ทั้งขนุน หนุนเรา ให้ฟูเฟื่อง
นั่นมะเฟือง เฟื่องนัก ชักไม่ไหว
อีกน้อยหน่า น้อยหน้า กว่าใคร-ใคร
ละมุดไซร้ ไร้อารมย์ คงตรมจินต์
ดูมะม่วง ก็หาว มะนาวโห่
ลูกแตงโม (ผ่า)แดงแป๊ด หวานแสบสิ้น
ที่บรรยาย มาทั้งหมด ได้ยลยิน
มิใช่(ของ)ดิน แม้แต่นิด นิมิตรเอา
สวนร่มรื่น ป่าดง พงไสว
มีพันธุ์ไม้ ดารดาษ เกลื่อนกลาดไป
แสนวิไล ชวนมอง ต้องอยากกิน
ผลไม้ ของไทย ชื่อฝรั่ง
ทุกวันยัง นั่งงง ปลงไม่สิ้น
มะละกอ ก่อเติม เสริมชีวิน
ยามได้กิน ท้องระบาย ถ่ายคล่องไป
ทั้งขนุน หนุนเรา ให้ฟูเฟื่อง
นั่นมะเฟือง เฟื่องนัก ชักไม่ไหว
อีกน้อยหน่า น้อยหน้า กว่าใคร-ใคร
ละมุดไซร้ ไร้อารมย์ คงตรมจินต์
ดูมะม่วง ก็หาว มะนาวโห่
ลูกแตงโม (ผ่า)แดงแป๊ด หวานแสบสิ้น
ที่บรรยาย มาทั้งหมด ได้ยลยิน
มิใช่(ของ)ดิน แม้แต่นิด นิมิตรเอา
สวนใครหนอเนี่ยๆๆ 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
