ผวาตื่น ขึ้นมา ขี้ตาเปรอะ
น้ำลายเลอะ ฝันดี พอมีหวัง
มีคนไกล คนหนึ่ง ซึ่งคอยฟัง
ยังฝากฝัง ดวงมาน ผ่านกานท์กลอน
เดินเข้าครัว หยิบกา(น้ำ) ถลาล้ม
แล้วรวบผม ลุกใหม่ ใจรุ่มร้อน
คิดถึงคน ห่างไกล ใจสั่นคลอน
ชงกาแฟ กินก่อน คงผ่อนคลาย
อ้าว!ลืมไป ไม่แปรงฟัน ดันกินแล้ว
อุ้ย!เราแจ๋ว กลืนไป ไม่เสียหาย
แล้วระทวย ทอดน่อง ร่องเรียงราย
หยิบแคงหมาย รดน้ำผัก สักพักหนึ่ง
กลับขึ้นเรือน เตือนกมล ถึงคนไกล
เป็นไฉน ป่านฉะนี้ ที่คิดถึง
จากกันนาน แสนนาน พารำพึง
ใจยังซึ้ง ถึงแต่พี่ฯ มิมีลืม
กาคือ..ภาชนะที่ใส่น้ำต้มให้ร้อนเรียกว่ากาน้ำร้อนน้ำลายเลอะ ฝันดี พอมีหวัง
มีคนไกล คนหนึ่ง ซึ่งคอยฟัง
ยังฝากฝัง ดวงมาน ผ่านกานท์กลอน
เดินเข้าครัว หยิบกา(น้ำ) ถลาล้ม
แล้วรวบผม ลุกใหม่ ใจรุ่มร้อน
คิดถึงคน ห่างไกล ใจสั่นคลอน
ชงกาแฟ กินก่อน คงผ่อนคลาย
อ้าว!ลืมไป ไม่แปรงฟัน ดันกินแล้ว
อุ้ย!เราแจ๋ว กลืนไป ไม่เสียหาย
แล้วระทวย ทอดน่อง ร่องเรียงราย
หยิบแคงหมาย รดน้ำผัก สักพักหนึ่ง
กลับขึ้นเรือน เตือนกมล ถึงคนไกล
เป็นไฉน ป่านฉะนี้ ที่คิดถึง
จากกันนาน แสนนาน พารำพึง
ใจยังซึ้ง ถึงแต่พี่ฯ มิมีลืม
แคงคือ..อุปกรณ์ที่ใช้ในการเกษตรตามสวน
"ดิน"
วันก่อนเจอ ตรึม วันนี้ลง ลืม อีกแล้ว
นึกว่าเป็น เห็นชิว เพียงผิวกร้าน
ชื่นดวงมาน ใช่แฟน แสนปลาบปลื้ม
มิรู้หลัก ปักชำ ทำเอาซึม
โจ๊ะ พรึม พรึม แต่งงาม ตามพี่ไป
ชอบเสียแล้ว แก้วใจ สุดไถ่ถอน
ก็เพราะกลอน นำพา ตาใสใส
คำพิกัด ดินดิน กลิ่นอุ่นไอ
หฤทัย อ่อนโยน โอนเอนตาม
คอยยิ้มรับ ขับขาน ช่วยงานสวน
หัดไถพรวน แกะกาบ หิ้วหาบหาม
ตักวิดน้ำ ทำอาหาร ล้างจานชาม
ดูหน้างาม ยามเหนื่อย เมื่อยล้าคลาย
รีบรีบตอบ ชอบกดไล้ค์ ใช่กดเลิฟ
หยุดรีเสิร์ฟ เวลา จะพาสาย
รักวันนี้ ดีกว่า พรุ่งมากมาย
บอกไม่อาย อยากอยู่ คู่กับดิน
ดินบอกทำสวนไม่เป็น เขียนตามพี่
พี่ก็รักไม่เป็น เขียนตามดิน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
