เพียงเดียวดายปลายฟ้าทอดตาเศร้า
มีความเหงาเฝ้าฟูมฟักใครจักเหมือน
แนบเคียงร่างกลางใจอยู่ไม่เลือน
ดุจดังเพื่อนเตือนตรึงคะนึงครวญ
เคยเคียงคู่อยู่ข้างเอียงร่างซบ
วันนี้พบเพียงเราเศร้ากำสรวล
จากเคยคู่อยู่ข้างกลับร้างนวล
ไยเรรวนทวนคำไม่นำพา
ดังเช่นนกอกหนาวกลางเช้าชื่น
เคยร่อนรื่นสรรพางค์กลางเวหา
กลับบินเดี่ยวเปลี่ยวคู่อยู่เอ้กา
อนิจจาชะตานกเหมือนอกเรา...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ค่อนดึกดื่น เดียวดาย เดือนใกล้ดับ
ยังมิหลับ ลงได้ ใจคงเหงา
เสียงนกไพร ไก่ป่า เตรียมลาเหย้า
จวบรุ่งเช้า ยังอาวรณ์ มิคลอนคลาย
บนเส้นทาง ว่างเปล่า ไร้เงารัก
มาเสียหลัก หักล่ม จมสลาย
ขาดคู่ครอง คลอเคียง เพียงเดียวดาย
หมดความหมาย เหลือเพียงกาย ใจด้านชา
ยังมิหลับ ลงได้ ใจคงเหงา
เสียงนกไพร ไก่ป่า เตรียมลาเหย้า
จวบรุ่งเช้า ยังอาวรณ์ มิคลอนคลาย
บนเส้นทาง ว่างเปล่า ไร้เงารัก
มาเสียหลัก หักล่ม จมสลาย
ขาดคู่ครอง คลอเคียง เพียงเดียวดาย
หมดความหมาย เหลือเพียงกาย ใจด้านชา
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
