ขอบคุณภาพจาก wallpaperdreams ครับ
:+: น้ำค้างดลมนต์รัมภา :+:
น้ำค้างกลางสายหมอกขาวอันยาวนาน
แสนชื่นบานสายวัสสาทิวารุ่ง
หยดหยาดหนึ่งชโลมชะจนคละคลุ้ง
เจิ่งจรุงเย็นชื่นฉ่ำด้วยน้ำใจ
หยาดน้ำค้างกลางสายฝนระคนหนาว
ผกาพราวบานรองรับเจิ่งซับใส
กลีบระเรื่อแม่คะนิ้งเมื่อพริ้งใบ
ทำหัวใจก่นถวิลจนสิ้นแรง
พรมละอองน้ำกับนิ้วยามพลิ้วกลีบ
ดวงประทีบบนท้องฟ้าก็จ้าแสง
ส่องน้ำค้างที่นวลเนียนให้เปลี่ยนแปลง
กลีบดอกแห้งรอวสันต์อันรัญจวน
แดดส่องฟ้าผกาหอมพรมพร้อมสรรพ
บานรองรับดวงตะวันให้หันหวน
ธิดาน้อยคอยทายทักยามชักชวน
ในกลีบนวลบุษบาจากนารี
ถนอมนุชดุจรัมภารอหน้าฝน
บันดาลดลหอมชื่นชวนตรองถ้วนถี่
แม้บ่ายแล้วยังระรวยซึ่งสวยดี
สมกับที่เป็นดอกไม้บานในใจ
เย็นแล้วหนอตะวันพลบภุมร์หลบฟ้า
ช่อผกาอย่าถึงกับงอนหลับใหล
จะพรมพลิ้วมิเคยเหนื่อยจนเรื่อยไป
เหมือนน้ำใจมิเคยเหนื่อยจนเรื่อยมา
ค่ำคืนแล้วนะรัมภาวอนอย่าเหงา
ดอกไม้เราฝากพิทักษ์เพื่อรักษา
ฝากผีเสื้อที่โผผินเมื่อบินมา
มนต์รัมภาบอกฝันดีนะที่รัก..
รการตติ
หยดน้ำค้างพร่างพรมกลางลมหนาว
ละอองพราว คราวหล่น มายลทัก
เกาะยอดใบไม้ซึ่ง พึงตระหนัก
ดุจเย้าหยอก บอกรัก ทักทายจินต์
แม้คำเปรยเอ่ยโลม โฉมนางสรวง
ประทับทรวงบ่วงใจ หทัยถวิล
สายลมโบยระบัด พัดรวยริน
หอมประทิ่น กลิ่นกรุ่น….ละมุนละไม
พิรุณโรย โปรยซับ ดุจรับช่วง
น้ำค้าง ร่วง รั้งหยุด ฉุดหวั่นไหว
โอ้ รักเอย หาเทียบ เปรียบสิ่งใด
ฤๅ..เท่าใจ ใครหนึ่ง รำพึงพา
ตั้งแต่รุ่ง อรุณ อุ่นแสงอ่อน
ถึงเมื่อตอน สุรีย์พราก จากเวหา
รัตติกาล กลับหวน ทวนอีกครา
ดวงดารา มาเยือน เป็นเพื่อนกัน
ยังคงพร่ำ คำครวญ อวลไอรัก
ให้ประจักษ์ ถึงใจ ที่ใฝ่ฝัน
หอมรำเพย เชยรัมภา น่าอัศจรรย์
ครั้งปางบรรพ์ คงเคยอยู่ เป็นคู่ครอง
ราตรีหนึ่ง ตรึงหทัย ซึ้งในค่า
เพียงหลับตา ยังรู้ ผู้สนอง
จะฝันถึง หนึ่งเธอ ที่เพ้อปอง
อย่าได้หมอง ฤดี นะ….ที่รัก….
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
