ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
อยู่บ้านสวน
ไม่เคยลืมเมืองกรุงที่มุ่งจาก
เมืองทุกข์ยากระอา น่าเกรงขาม
สักวันจะกลับไปใต้ฟ้าคราม
กลับไปตามหาฝัน อันยาวไกล
รการตติ
ไม่มีเงิน ทำบ้าน งานก็หมด
แสนรันทด หนักหนา พาหวั่นไหว
พวกพืชพันธุ์ ธัญญาหาร อันตรธานไป
จึงจำใจ จากถิ่น ทิ่งรวงรัง
มามุ่งมั่น ทำกิน ทรัพย์สินน้อย
มิเคยปล่อย ใจลอย คอยความหวัง
วอนเมตตา ขอรักเพิ่ม เติมพลัง
ซ้ำขาดตัง ยืมหน่อย ค่อยผ่อนคืน...
แสนรันทด หนักหนา พาหวั่นไหว
พวกพืชพันธุ์ ธัญญาหาร อันตรธานไป
จึงจำใจ จากถิ่น ทิ่งรวงรัง
มามุ่งมั่น ทำกิน ทรัพย์สินน้อย
มิเคยปล่อย ใจลอย คอยความหวัง
วอนเมตตา ขอรักเพิ่ม เติมพลัง
ซ้ำขาดตัง ยืมหน่อย ค่อยผ่อนคืน...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
