อับแสงที่อาศรม

เมื่อสำรวจตรวจตรองมองปัญหา
รุมอุราพาสุขทุกข์ไฉน
ยามนิ่งนอนร้อนรนด้วยกลใด
ท่ามกลางไฟในเปลือกกลับเยือกเย็น

เคยหรือคิดเคืองแค้นวางแผนร้าย
ออกอุบายป้ายเก่าโปะเน่าเหม็น
หวังยศลาภภาพสื่อคือประเด็น
สร้างขุ่นเข็ญเห็นไห้ไม่ประดี

เคยหรือคิดควบเข้าข้ามเจ้าของ
ซ่อนแอบส่องชักใยใช้ดีดสี
เร่เดินสายร่ายป้อยอวาที
ทอดไมตรีตอบขวัญกำนัลงาม

เคยหรือคิดชิดลูกผูกรัดแม่
ตกพุ่มแก่แถทุ่มเซ่อบุ่มบ่าม
ลืมชีวิตติดดินกินเปิบชาม
ละเขตคามคลองคูสู่วังเวียง

เคยหรือคิดผิดพลาดขาดสติ
แวบชั่ววิปริปากย้อนถากเถียง
วาบอ่อนไหวใดมุดทรุดลงเตียง
นั่งหน้าเมี่ยงมองจอรอแก้คำ

หลังขมวดตรวจตรองมองปัญหา
อ่วมอุราอารมณ์ซมระส่ำ
เหตุรอบข้างร่างป่วยช่วยรุมยำ
ก่นระกำใกล้จุดหยุดแต่งกลอน

น้อยใจแล้วด้วย

รพีกาญจน์