รอยหม่นบนทางเดิน

จะหนักนิดเบาหน่อยบนรอยเลื่อน
ชิดซ้ายเยือนขวาสวนทวนกระแส
ผ่อนคันเร่งเกร็งมือถือเหลือบแล
ล้วนแล้วแต่เคยรักรู้จักกัน

เช้าส่งยิ้มพิมพ์ใจมิใช่หรือ
คราไห้ฮือรีบตอบกล่าวปลอบขวัญ
ยามระรื่นชื่นพลางอวยรางวัล
โบกมือพลันฝันดีคืนนี้ลา

คอเอนเอียงเคียงไหล่แขนไกวกอด
คุยฉอฉอดลิ้นพันหวัวหรรษา
ชี้ชมนกผกผินจินตนา
เสียงเจ้าจ๋าออเออยานเหน่อยาว

สู่ครรลองครองเขตเจตน์ประสงค์
ก้มกราบลงแถบแท่นแผ่นผ้าขาว
ม่วนตีฆ้องมองเซิงเริงเว้าลาว
นับสิบซาวจ้าวเอยเฉลยซี

ก่อปรากฎบทบรรณวรรณยุต
ผ่องพิสุทธิ์แจ่มจัดรัศมี
แผ่ม่านคลุมลุ่มหล้าฟ้าธานี
นานหลายปีที่เพลินร่วมเดินทาง

ลืมหนักนิดเบาหน่อยลบรอยหม่น
เชื่อมแปลกปนประเด็นสิ่งเห็นต่าง
ปลิดต่อมตรมถมบ่อส่อระคาง
ยืนยืดร่างสร้างงานสานฝันเอย

รพีกาญจน์