เก็บผักเบี้ยผักบุ้งช้อนกุ้งฝอย
งมหาหอยหาปลาท่ามฟ้าใส
แสงแดดส่องต้องตนมิบ่นไย
กลางพฤกษ์ไพรไม้ป่าฟันฝ่าทน
กระเฉดทอดยอดยาวเคล้าผักบุ้ง
สะเดาทุ่ง กระถินกินจิ้มป่น
ปลูกฝักแฟงแตงล้านหว่านคละปน
กล้วยน้ำว้าสุกผล ล้นวิตามิน
กายผ่ายผอมซอมซ่อแค่พออยู่
มิเลิศหรูดูพราว สาวนุ่งซิ่น
คาดเข็มขัดรัดกิ่วหิวชาชิน
นิจสินถิ่นสวน ทบทวนตรอง
นั่นคือใช่สมัยเยาว์เราหาหุง
ฟืนไฟฟุ้งคลุ้งคละหน้านวลหมอง
คืนตามไต้ ตะเกียงใช้เพียงมอง
แค่แสงส่องรำไรไม่เฟื่องฟู
ณ.บัดนี้...ชีวีมีผันผก
เลิกร้างรก กกกอขอหยัดสู้
พลิกผืนสวนครวญใคร่ไตร่ตรองดู
แล้วมุ่งสู่ฟ้าใหม่...ใช่ลืมตน
ยึดรากเหง้าเคล้าเคียงเพียงพ่อแม่
มั่นตรึงแน่แดใฝ่ไปทุกหน
พึ่งคุณหนุนจุนแท้แผ่ดาลดล
ฝังกมลจนชีวันฉันดับลง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
