ไม่อยากให้ รักเป็นแบบ เส้นขนาน
คงเนิ่นนาน กาลเวลา พาเฉลียว
ไม่มีทาง บรรจบ กันจริงเชียว
ได้แต่เหลียว มองดู คู่กันไป
ไม่อยากเป็น เฉกเช่น เส้นขนาน
มันแสนสุด ทรมาน นานแค่ไหน
ไม่มัวัน มาบรรจบ จึงหลบไป
รู้ไหมส่วน ลึกลึก ข้างในมันเดียวดาย
ถ้ารักเรา เขาหน่าย ต้องบ่ายเบี่ยง
จึงอ้างเรื่อง เคืองขุ่น วุ่นเหลือหลาย
ไม่อยากคบ กับฉัน พลันกลับกลาย
บอกรักชาย เปรียบเล่น เฉกเส้นนี้
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
