.jpg)
๐ หวัง เฉา..๐
๐ อนิจจาความหวังเมื่อพังพาบ
ไร้แม้คราบฉาบฝันอันสูงส่ง
เหลือเพียงเสี้ยวฤดีที่ปลิดปลง
เพราะยังคงงงงวยแทบป่วยใจ
๐ โค้งคำนับกับเงาเสาไฟฟ้า
ยอมรับความโศกาน้ำตาไหล
หวังน้อยน้อยพลอยเฉาเมื่อเขาไกล
จากเราไปไม่แลแม้คำลา
๐ ยึดเสาอิงพิงร่าง ณ ทางเท้า
ปล่อยอารมณ์ผมเผ้าเคล้าหมอกหนา
กลางราตรีสีฝุ่นขุ่นนัยน์ตา
หมายหยุดพักสักคราก่อนบ้าบอ
๐ ท่องบทเพลงเศร้าเศร้าบรรเทาจิต
กล่อมชีวิตโศกโศกบนโลกหนอ
ร้องไม่ได้..เพราะว่าน้ำตาคลอ
เอาแค่พอปริ่มปริ่มทิ่มอารมณ์
๐ เป็นพระเอกมิวสิคในหนังสั้น
ก็แล้วกันวันนี้ที่ขื่นขม
ปล่อยนางเอกหลายใจไปตามลม
แล้วปล่อยหวังพังล่ม..ไปตามเลน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
