ปุยเมฆหม่น ละคนเหงา ราวฟ้ากว้าง
แสงเลือนลาง ย่างกราย พาใจเพ้อ
คิดถึงเธอ คนไกล ใจละเมอ
ยืนมองเหม่อ เพ้อพร่ำ ช้ำดวงใจ
จากลาแล้ว ลาไกล ดวงใจจ๋า
รู้ไหมว่า หญิงคนนี้ ฤดีไหว
กอดตัวเอง ยามเหงา เศร้าทรวงใน
หนาวฤทัย ใจท้อ ทรมา
รักเธอมาก ตัดขาด นั้นยากนัก
สุดที่รัก ตัดใจ ให้สมสา
ไม่มีเมฆ สีรุ้ง คุ้งปลายนา
แต่ทว่า มีดิน ถิ่นบ้านกลอน
แสงเลือนลาง ย่างกราย พาใจเพ้อ
คิดถึงเธอ คนไกล ใจละเมอ
ยืนมองเหม่อ เพ้อพร่ำ ช้ำดวงใจ
จากลาแล้ว ลาไกล ดวงใจจ๋า
รู้ไหมว่า หญิงคนนี้ ฤดีไหว
กอดตัวเอง ยามเหงา เศร้าทรวงใน
หนาวฤทัย ใจท้อ ทรมา
รักเธอมาก ตัดขาด นั้นยากนัก
สุดที่รัก ตัดใจ ให้สมสา
ไม่มีเมฆ สีรุ้ง คุ้งปลายนา
แต่ทว่า มีดิน ถิ่นบ้านกลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
