อย่าต่ำต้อย น้อยจินต์ ว่าสิ้นค่า
ร้าวอุรา พาสลด จนหมดศรี
อันสุขโศก โรคเร้า เข้าราวี
ย่อมจะมี ระคน ปะปนไป
สุขอันใด ไหนเล่า เท่าสุขจิตต์
ทางชีวิต ชิดชื่น รื่นไฉน
เพียรสดับ รับธรรม ประจำใจ
ชีพสดใส ให้ดำรง คงนิรันดร์
บูรพาท่าพระจันทร์
ทุกวันว่าง ร้างไร้ ใครเป็นเพื่อน
คนยิ้มเยือน เหมือนแค่ แต่ในฝัน
เคยชิดใกล้ มาห่างไกล ไร้สัมพันธ์
หมดสุขสันต์ คืนวัน สุดอาวรณ์
ทำจิตใจ เข็มแข็ง หมดแรงคิด
ทางชีวิต มิหวล ทวนคืนย้อน
ความรักไร้ ความหมาย ใช่อ้อนวอน
ร้างร้าวรอน เหลือไว้เคียง เพียงทรงจำ
คนยิ้มเยือน เหมือนแค่ แต่ในฝัน
เคยชิดใกล้ มาห่างไกล ไร้สัมพันธ์
หมดสุขสันต์ คืนวัน สุดอาวรณ์
ทำจิตใจ เข็มแข็ง หมดแรงคิด
ทางชีวิต มิหวล ทวนคืนย้อน
ความรักไร้ ความหมาย ใช่อ้อนวอน
ร้างร้าวรอน เหลือไว้เคียง เพียงทรงจำ
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
