ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลย
เพราะคนเชยๆอย่างฉัน กลัวเธอจะเอาหัวใจ ไปปั่นไปหั่นเล่น
รู้ก็รู้อยู่ว่า จะบินข้ามฟ้ามาแต่ละครั้งมันแสนจะยากเย็น
กลัวหัวใจจะกระดอนกระเด็น เพราะพอเธอเห็น ก็จะเร้นกายไปลับตา
ขออยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ให้เลยล่วงไปก่อน
เพราะกลัวการตัดรอน ในตอนที่มาเห็นหน้า
กลัวหัวใจอ่อนๆจะถูกต้อนรับด้วยความเย็นชา
คงเหมือนกับโดนฟ้าผ่า ในเวลาที่แสงเจิดจ้า ของดวงตะวัน
“ไพร พนาวัลย์”
เพราะคนเชยๆอย่างฉัน กลัวเธอจะเอาหัวใจ ไปปั่นไปหั่นเล่น
รู้ก็รู้อยู่ว่า จะบินข้ามฟ้ามาแต่ละครั้งมันแสนจะยากเย็น
กลัวหัวใจจะกระดอนกระเด็น เพราะพอเธอเห็น ก็จะเร้นกายไปลับตา
ขออยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ให้เลยล่วงไปก่อน
เพราะกลัวการตัดรอน ในตอนที่มาเห็นหน้า
กลัวหัวใจอ่อนๆจะถูกต้อนรับด้วยความเย็นชา
คงเหมือนกับโดนฟ้าผ่า ในเวลาที่แสงเจิดจ้า ของดวงตะวัน
“ไพร พนาวัลย์”
เก็บเอาคำพูดของเธอมาคิดมาก
สลัดความคิดฟุ้งซ่านลำบาก . .. เพราะทุกประโยคทรงอิทธิพลกับใจฉัน
หากต้องอยู่ห่าง ~ ห่าง ทั้งที่เราต่างก็รักกัน
เธอทำได้โดยไม่รู้สึกอะไร ~ แต่ตัวฉัน . .. แค่คิดว่าต้องห่างกันก็ปวดใจ
ฉันไปทำอะไรให้เธอรู้สึกว่า "หมดรัก"
เรียกร้องให้ "ห่างกันสักพัก" . .. แล้วค่อยจบกันใช่ไหม
เธอกำลังมีโลกส่วนตัว ~ และกลัวว่าฉันจะเข้าไปวุ่นวาย
หรือฉันเป็นผู้หญิงมักง่าย . ..
ชั่งน้ำหนักแล้วพูดตามตรงดีกว่าไหม . . ฉันเคารพทุกการตัดสินใจของเธอ~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
