ฉัน...แว่วเสียง...เธอเพ้อครวญ
ใจรัญจวน หวลคิด จิตหรรษา
เมื่อครั้งเคย เชยชื่น รื่นอุรา
สองชีวา พาสุข ทุกวันคืน
บัดนี้เรา ไกลกัน เกินฉันกู่
คงนึกรู้ ฉันเพ้อ ละเมอฝืน
สองดวงใจ ห่างกัน ทนกล้ำกลืน
เพราะรักยืน บนที่ต่าง จำห่างไกล
ผู้หญิงดินๆ
ใจรัญจวน หวลคิด จิตหรรษา
เมื่อครั้งเคย เชยชื่น รื่นอุรา
สองชีวา พาสุข ทุกวันคืน
บัดนี้เรา ไกลกัน เกินฉันกู่
คงนึกรู้ ฉันเพ้อ ละเมอฝืน
สองดวงใจ ห่างกัน ทนกล้ำกลืน
เพราะรักยืน บนที่ต่าง จำห่างไกล
ผู้หญิงดินๆ
เธอยืนสูง ฉันยืนต่ำ จึงลำบาก
เขย่งมาก ปวดข้อ ก็ไม่ไหว
จะนั่งลง คงไม่เห็น ความเป็นไป
ทำฉันท์ใด เล่าหนอ ท้อเหลือเกิน
..............
เขย่งมาก ปวดข้อ ก็ไม่ไหว
จะนั่งลง คงไม่เห็น ความเป็นไป
ทำฉันท์ใด เล่าหนอ ท้อเหลือเกิน
..............
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
