ไม่ห่วงหา หรือไร คนไกลถิ่น
รักสูญสิ้น หรือไร ให้หม่นหมอง
หรือเธอมี รักใหม่ ไว้ครอบครอง
จึงไม่มอง เหลียวกลับ .ลับตาไป
จะให้คอย.คอย.คอย.คอยนานไหม
อีกเมื่อไหร่ จะหวลกลับ รับขวัญให้
คน-คนนี้ ยังคอยชื่น รื่นฤทัย
จำได้ไหม ให้ใครคอย .น้อยใจจัง
รักสูญสิ้น หรือไร ให้หม่นหมอง
หรือเธอมี รักใหม่ ไว้ครอบครอง
จึงไม่มอง เหลียวกลับ .ลับตาไป
จะให้คอย.คอย.คอย.คอยนานไหม
อีกเมื่อไหร่ จะหวลกลับ รับขวัญให้
คน-คนนี้ ยังคอยชื่น รื่นฤทัย
จำได้ไหม ให้ใครคอย .น้อยใจจัง
ผู้หญิงดินๆ
น่าเห็นใจเจ้าจังนั่งเพ้อบ่น
เพราะเหลือทนจนใจไร้ความหวัง
คอยลมลม แล้งแล้ง ดั่งแกล้งชัง
แม้ฟ้าบังยังไกลกว่าใจชาย
เพราะตัวพี่ไม่มีอนาคต
มันมืดหมดหนทางลางแพ้พ่าย
ดั่งพายเรือติดหล่มจมผืนทราย
จนใจกายเหนื่อยล้าแทบบ้าบอ
ถ้าจะให้คำตอบ พี่บอบช้ำ
ตกระกำลำบากไม่อยากจ้อ
จะดิ้นรนต่อไปให้พ้นคอ
ขึ้นจากบ่อเมื่อไหร่ได้เจอกัน
จึงไม่กล้าบอกน้องให้รอหน่อย
เพราะมันบ่อยเบือนบิดหมดสิทธิ์ฝัน
แม้บุญพี่มีจริงได้เทียมทัน
คงถึงวันสองเรา ที่เฝ้าคอย
"ไพร พนาวัลย์"
เพราะเหลือทนจนใจไร้ความหวัง
คอยลมลม แล้งแล้ง ดั่งแกล้งชัง
แม้ฟ้าบังยังไกลกว่าใจชาย
เพราะตัวพี่ไม่มีอนาคต
มันมืดหมดหนทางลางแพ้พ่าย
ดั่งพายเรือติดหล่มจมผืนทราย
จนใจกายเหนื่อยล้าแทบบ้าบอ
ถ้าจะให้คำตอบ พี่บอบช้ำ
ตกระกำลำบากไม่อยากจ้อ
จะดิ้นรนต่อไปให้พ้นคอ
ขึ้นจากบ่อเมื่อไหร่ได้เจอกัน
จึงไม่กล้าบอกน้องให้รอหน่อย
เพราะมันบ่อยเบือนบิดหมดสิทธิ์ฝัน
แม้บุญพี่มีจริงได้เทียมทัน
คงถึงวันสองเรา ที่เฝ้าคอย
"ไพร พนาวัลย์"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
