ชีวิตอาจบิดบ่าย
หากจุดหมาย ปลายทาง ต่างสิ่งใฝ่
คนเคยรัก เคยหวัง พลันจากไกล
สิ่งที่ใจ ได้รับ คงเกินทน
ไม่อยากให้ มาถึง ซึ่งวันนั้น
คิดแล้วหวั่น พลั่นใจ ให้สับสน
ชีวิตคง ไร้สุข ทุกข์ปะปน
เราเดนคน อย่างฉัน มันกล้ำกลืน
วันนี้เธอ อาจเผลอใจ เพราะไหวอ่อน
สักวันย้อน มองกลับ เหมือนหลับตื่น
อาจหวลคิด ขึ้นได้ คงไม่ฝืน
รักที่ชื่น คงช้ำ เกินพร่ำวอน
เพราะชีวิต เราต่างกัน ฝันลอยหลุด
รักสดุด หยุดพัก หักใจถอน
ไปเถอะนะ ขอไปดี อย่าอาวรณ์
ขอจากจร เพราะเราจน คนต่างกัน
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
