มองกระจก ตกใจ ใครกันนะ
ผิวขรุขระ หน้าดำ แดงคร่ำเคร่ง
คล้ายร้องไห้ นัยช้ำ ทำท่าเซ็ง
แก้มบวมเป่ง รอยอาบ คราบน้ำตา
ผมสยาย หายใจ-ใหญ่ติดขัด
พอสะบัด เงยขึ้น ยื่นใบหน้า
คอมอมแมม แถมเศร้า เขม่าทา
หูซ้ายขวา พิกล ดูหม่นเทา
ร่างงอโค้ง ทรงได้ ไร้ความชื่น
ผ่านวันคืน เดินย่าง บนทางเหงา
อยากเอ่ยคำ.กำลังใจ.ให้เบาเบา
กระจกเจ้า ใครหือ หรือฉันเอง
รพีกาญจน์ 59
...ในห้องเศร้า...กระจกเก่า
ฝุ่นเขม่า จับเกาะ มิเหมาะเหม็ง
ไม่อยากอยู่ แล้วห้อง หมองเส็งเคร็ง
ตามองเล็ง เจ๊กของเก่า มาเหมาไป
เบื่อแล้วห้อง นอนนี้ มีน้ำตา
ไปซื้อหา ข้าวของ ลองเปลี่ยนใหม่
ย้ายซ้ายขวา หน้าหลัง ดังตั้งใจ
จัดตามไซด์ ได้โหงวเฮ้ง คงเฮงดี
คุณ"พี่รพีฯ" ข้างบ้าน วานช่วยหน่อย
ดินแรงน้อย ยกไม่ไหว ไข้ใจนี่
อย่าเพิ่งเบื่อ เลยนะ จ๊ะคนดี
เดี่ยวเย็นนี้ จัดห้องหรู เชิญครูนอน
ฝุ่นเขม่า จับเกาะ มิเหมาะเหม็ง
ไม่อยากอยู่ แล้วห้อง หมองเส็งเคร็ง
ตามองเล็ง เจ๊กของเก่า มาเหมาไป
เบื่อแล้วห้อง นอนนี้ มีน้ำตา
ไปซื้อหา ข้าวของ ลองเปลี่ยนใหม่
ย้ายซ้ายขวา หน้าหลัง ดังตั้งใจ
จัดตามไซด์ ได้โหงวเฮ้ง คงเฮงดี
คุณ"พี่รพีฯ" ข้างบ้าน วานช่วยหน่อย
ดินแรงน้อย ยกไม่ไหว ไข้ใจนี่
อย่าเพิ่งเบื่อ เลยนะ จ๊ะคนดี
เดี่ยวเย็นนี้ จัดห้องหรู เชิญครูนอน
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
