หน้ากระจกบานเก่าห้องเศร้าหมอง
หญิงหนึ่งครองความเหงาปวดร้าวแสน
ดูซึมเหม่อท่าทางเบลอฉันห่วงแทน
หรือเจ็บแค้นเรื่องไรใครทำเธอ
หญิงหนึ่งครองความเหงาปวดร้าวแสน
ดูซึมเหม่อท่าทางเบลอฉันห่วงแทน
หรือเจ็บแค้นเรื่องไรใครทำเธอ
บอกฉันหน่อยได้ไหมฉันจะช่วย
เอื้ออำนวยคอยซับน้ำตาเอ่อ
ไหลร่วงรินอาบปรางค์สองข้างเธอ
อย่ากลัวเพ้อฉันช่วยปลอบยอดดวงมาลย์
เอื้ออำนวยคอยซับน้ำตาเอ่อ
ไหลร่วงรินอาบปรางค์สองข้างเธอ
อย่ากลัวเพ้อฉันช่วยปลอบยอดดวงมาลย์
อยากจะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
ทำไม่ได้หัวใจให้สงสาร
ได้แต่มองในกระจกนานแสนนาน
นึกสงสารคนนั่งเหงา...เงาตัวเอง
ทำไม่ได้หัวใจให้สงสาร
ได้แต่มองในกระจกนานแสนนาน
นึกสงสารคนนั่งเหงา...เงาตัวเอง
ผู้หญิงดินๆ
มองกระจก ตกใจ ใครกันนะ
ผิวขรุขระ หน้าดำ แดงคร่ำเคร่ง
คล้ายร้องไห้ นัยช้ำ ทำท่าเซ็ง
แก้มบวมเป่ง รอยอาบ คราบน้ำตา
ผมสยาย หายใจ-ใหญ่ติดขัด
พอสะบัด เงยขึ้น ยื่นใบหน้า
คอมอมแมม แถมเศร้า เขม่าทา
หูซ้ายขวา พิกล ดูหม่นเทา
ร่างงอโค้ง ทรงได้ ไร้ความชื่น
ผ่านวันคืน เดินย่าง บนทางเหงา
อยากเอ่ยคำ.กำลังใจ.ให้เบาเบา
กระจกเจ้า ใครหือ หรือฉันเอง
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
