รักผิดทางผิดทางรักช่างหนักอก
จิตช้ำฟกระทมทั้งขมขื่น
หนอรักเราเฝ้าทอก่อวานซืน
จิตเคยชื่นกลับรู้ผิดลู่ทาง
คนหนึ่งมีคู่แล้วใจแป้วนัก
อีกคนรักปักใจได้สรรสร้าง
สลัดรักเพียงไหนก็ไม่จาง
จิตกลับวางรักไว้ซุกในทรวง
รู้ทั้งรู้ไร้สิทธิ์จะคิดรัก
แต่ยากนักหักใจไม่ก้าวล่วง
ก็เพราะรักปักไปในแดดวง
ทั้งที่ห่วงผิดทางยังย่างเดิน
เป็นเพราะจิตต้องจิตจึงคิดใฝ่
เป็นเพราะใจต้องใจจึงไร้เขิน
เพราะชะตาต้องชะตาพาใจเพลิน
รักมีเกินห้ามใจไปยื้อรัก
รักผิดทางอย่างนี้ไม่มีสิทธิ์
ที่จะคิดร่วมทางอย่างถูกหลัก
คิดแล้วหม่นหทัยให้ยิ่งนัก
แล้วจะหักห้ามใจอย่างไรกัน
แม้ผิดทางอย่างนี้ยังมีรัก
เพราะมันปักหัวใจไปแล้วนั่น
เพราะว่าจิตสองเราเฝ้าผูกพัน
ช่างโศกศัลย์ยิ่งนักรักผิดทาง
สล่าผิน
ได้อ่านกลอน..สล่าผิน..แทบดิ้นชัก
เกือบสำลัก..รู้ไหม..ว่าใครขวาง
ก็ใครเล่า..ถนัดนัก..รักลวงพราง
เจอเข้าบ้าง..เป็นไง..สะใจจัง
ผืดทางรัก..รักผิดทาง..มั่งก็ดี
เพราะไม่มี..ใครที่..ไม่ผิดหวัง
ถ้าเวียนกลับ..สลับได้..ให้ระวัง
อนิจจัง..ทุกข์ขัง..อนัตตา....................เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ
addy
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
