ผิดทางรัก

รักผิดทางผิดทางรักช่างหนักอก
จิตช้ำฟกระทมทั้งขมขื่น
หนอรักเราเฝ้าทอก่อวานซืน
จิตเคยชื่นกลับรู้ผิดลู่ทาง

คนหนึ่งมีคู่แล้วใจแป้วนัก
อีกคนรักปักใจได้สรรสร้าง
สลัดรักเพียงไหนก็ไม่จาง
จิตกลับวางรักไว้ซุกในทรวง

รู้ทั้งรู้ไร้สิทธิ์จะคิดรัก
แต่ยากนักหักใจไม่ก้าวล่วง
ก็เพราะรักปักไปในแดดวง
ทั้งที่ห่วงผิดทางยังย่างเดิน

เป็นเพราะจิตต้องจิตจึงคิดใฝ่
เป็นเพราะใจต้องใจจึงไร้เขิน
เพราะชะตาต้องชะตาพาใจเพลิน
รักมีเกินห้ามใจไปยื้อรัก

รักผิดทางอย่างนี้ไม่มีสิทธิ์
ที่จะคิดร่วมทางอย่างถูกหลัก
คิดแล้วหม่นหทัยให้ยิ่งนัก
แล้วจะหักห้ามใจอย่างไรกัน

แม้ผิดทางอย่างนี้ยังมีรัก
เพราะมันปักหัวใจไปแล้วนั่น
เพราะว่าจิตสองเราเฝ้าผูกพัน
ช่างโศกศัลย์ยิ่งนักรักผิดทาง

สล่าผิน