ขอดำดิ่งทิ้งกายกลางสายสินธุ์
ยอมแดดิ้นสิ้นลับดับเป็นผี
ลงงมใจใต้พสุธาเบื้องวารี
หาฤดีที่อนงค์ถ่วงคงคา
จะกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเจ้าเฝ้าประหงม
ล้างขื่นตรมขมชีวันสิ้นปัญหา
ได้กลับคืนชื่นเชยเช่นเคยมา
เป็นแก้วตายาใจคนใหม่พลัน
ขอเคียงร่างข้างอยู่ไม่รู้ห่าง
แนบเคียงร่างข้างชิดไม่บิดผัน
ให้นวลน้องหมองระทมขมชีวัน
จนหุนหันปันใจทิ้งใส่ชล...(อีกแล้ว)
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
