ด่าไม่กลัว กลัวไม่ด่า อย่ามาขู่
น้องเริ่มรู้ ว่าพี่ "รัก" ชักหวั่นไหว
ทำมากร่าง วางมาด ให้ตกใจ
ถึงยังไง ก็ยังให้ โอกาสลอง
ปรับปรุงตัว ทำได้ ใช่เรื่องยาก
เรื่องแค่นี้ ไม่ลำบาก นะนวลน้อง
"ผู้หญิงดิน" ก็รัก ยังหมายปอง
ส่วน "พันทอง" ก็หลง ยังทรงจำ
ที่ผ่านมา กล่าวคำว่า พี่ขอโทษ
น้องอย่าโกรธ เลยคนดี พี่ชอกช้ำ
แผนปรองดอง ลองแก้ไข ไม่ใจดำ
ถามสักคำ "รัก..นะ หรือ คือ.ให้อภัย"
ริน ดอนบูรพา
๓๑ ม.ค. ๕๕
ปรับปรุงตัว ชัวร์แน่ หรือแค่มั่ว
ทำเป็นกลัว จริงหนอ พ่อปลาไหล
ลับตาปั๊บ จับจ้อง มองทันใด
สาวคนไหน ให้ท่า คว้ามาชม
พอถามไถ่ เฉไฉ ไปเลื่อยเปื่อย
ฉันละเหนื่อย เสียจัง นั่งขื่นขม
จับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน พลันระทม
ต้องซานซม ก้มหน้า น้ำตานอง
ฉันอภัย ให้ได้ ไม่ถือโกรธ
ฉันยกโทษ โปรดอย่า มาผยอง
เธอทำผิด คิดมิดี มี ใหม่ครอง
เกิดซ้ำสอง จำต้องตัด สลัดทิ้ง
พันทอง
น้องเริ่มรู้ ว่าพี่ "รัก" ชักหวั่นไหว
ทำมากร่าง วางมาด ให้ตกใจ
ถึงยังไง ก็ยังให้ โอกาสลอง
ปรับปรุงตัว ทำได้ ใช่เรื่องยาก
เรื่องแค่นี้ ไม่ลำบาก นะนวลน้อง
"ผู้หญิงดิน" ก็รัก ยังหมายปอง
ส่วน "พันทอง" ก็หลง ยังทรงจำ
ที่ผ่านมา กล่าวคำว่า พี่ขอโทษ
น้องอย่าโกรธ เลยคนดี พี่ชอกช้ำ
แผนปรองดอง ลองแก้ไข ไม่ใจดำ
ถามสักคำ "รัก..นะ หรือ คือ.ให้อภัย"
ริน ดอนบูรพา
๓๑ ม.ค. ๕๕
ปรับปรุงตัว ชัวร์แน่ หรือแค่มั่ว
ทำเป็นกลัว จริงหนอ พ่อปลาไหล
ลับตาปั๊บ จับจ้อง มองทันใด
สาวคนไหน ให้ท่า คว้ามาชม
พอถามไถ่ เฉไฉ ไปเลื่อยเปื่อย
ฉันละเหนื่อย เสียจัง นั่งขื่นขม
จับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน พลันระทม
ต้องซานซม ก้มหน้า น้ำตานอง
ฉันอภัย ให้ได้ ไม่ถือโกรธ
ฉันยกโทษ โปรดอย่า มาผยอง
เธอทำผิด คิดมิดี มี ใหม่ครอง
เกิดซ้ำสอง จำต้องตัด สลัดทิ้ง
พันทอง