เพลงไทยในอดีต

เพลงไทยแท้ แต่อดีต ประณีตนัก
               แต่ละวรรค แต่ละตอน แสนอ่อนหวาน
               เรียงร้อยถ้อย อย่างกวี มีอาจารย์
               เล่นโวหาร ผูกสัมผัส งามจัดเจน

                  ท่วงทำนอง ไพเราะ เหมาะเนื้อหา
               พรรณนา สมมุติ ดุจตาเห็น
               กล่อมอารมณ์ จิตใจ ให้เยือกเย็น
               สมกับเป็น เอกลักษณ์ ศักดิ์ศรีไทย

                  คุณค่า มาหมดไป ในยุคนี้
               เพลงดีๆ ถูกดัดแปลง แต่งแก้ไข
               ธุรกิจ มุ่งครอบงำ หากำไร
               เปลี่ยนความใหม่ มอมเมา เข้าทดแทน

                  คนแต่งเพลง พลอยมักง่าย ไม่รู้สึก
               ไร้สำนึก สิ้นคำนึง ถึงแบบแผน
               บรมครู เปรื่องปราด ก็ขาดแคลน
               ผู้หวงแหน ใส่ใจ ยิ่งไม่มี

                  เพลงเก่าอาจ สูญหาย ในมิช้า
               พ่ายเงินตรา ชี้นำ ทำป่นปี้
               อนาคต ภาษาศิลป์ จินตกวี
               คงเป็นเพียง สายนที ที่ผ่านไป

(เขียนตามความรู้สึกของคนรักเพลงเก่าครับ ไม่ประสงค์ตำหนิเพลงใหม่นะครับ
เป็นไปตามอารมณ์กลอนเท่านั้นครับ)

สุนทรวิทย์