เป็นดอกหญ้า ฝ่าฟัน ไม่หวั่นไหว
ชูไสว ล้อตะวัน แม้วันขม
ช่อตระการ ต้านฝน ทนสายลม
ไม่ต้องการ คำชม จากผู้ใด
นวลละออ เบ่งบาน อวดก้านแกร่ง
พายุแรง โหมกระหน่ำ เจ้าร่ำไห้
ปาดน้ำตา ซบนิ่ง กับกิ่งใบ
แล้วยิ้มรับ กับวันใหม่ ใต้แสงเดือน
เพราะเป็นเพียง ดอกหญ้า ในป่าเขา
เป็นแค่เงา ท่ามทาง บานกลางเถื่อน
กลีบบอบบาง ข้างดิน ทุกจินต์เลือน
จะเปรียบเหมือน บุปผาสวรรค์ นั้นอย่างไร
งามละออ ช่อตระการ ชูก้านแกร่ง
พายุแรง กระหน่ำฝน ยังทนไหว
เอนกอแนบ แอบดิน ปริ่มสิ้นใจ
ชูช่อใหม่ ล้อตะวัน....วันพรุ่งนี้
แซม
ประภาคาร 01/15/2012
แม้นว่าใคร มิรู้ค่า ว่ากล้าแกร่ง
ยังไม่เคย กำแหง ณ แห่งไหน
เป็นดอกหญ้า ค่ารู้ อยู่กับใจ
ช่างปะไร...ใครไม่รู้... (ก็)มิคู่ควร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
