อนิจจังสังขารมั่นไม่เที่ยง
ไม่อาจเลี่ยงวารวัยซึ่งหลายเติบ
เห็นระพีร่ายระบำรำเชิบเชิบ
แม้แต่เกิบลืมใส่ไม่ต้องการ
(ลงท้ายหินจริงๆ)
จะเอาแน่อะไรในชีวิต
สู้ตั้งจิตดูวันที่ผันผ่าน
ถึงแม้อาจไม่ถึงซึ่งนิพพาน
หากมีกาลที่เหลือบ้างหมั่นสร้างบุญ
เปรียว
ไม่อาจเลี่ยงวารวัยซึ่งหลายเติบ
เห็นระพีร่ายระบำรำเชิบเชิบ
แม้แต่เกิบลืมใส่ไม่ต้องการ
(ลงท้ายหินจริงๆ)
จะเอาแน่อะไรในชีวิต
สู้ตั้งจิตดูวันที่ผันผ่าน
ถึงแม้อาจไม่ถึงซึ่งนิพพาน
หากมีกาลที่เหลือบ้างหมั่นสร้างบุญ
เปรียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
