ฟ้ามืดหม่น คิดถึงคน ที่ไกลจาก
เคยรับปาก กันไว้ ไม่เหินห่าง
ถึงตัวไป ใจอยู่ คู่น้องนาง
คอยร่วมเรียง เคียงข้าง ไม่ร้างลา
แม้ชีวิต ติดหล่ม พรหมจะแกล้ง
จะไม่แบ่ง ฤทัย ให้ใครหนา
รักเพียงพี่ คนเดียว จริงเชียวนา
ถึงดินฟ้า มลาย ไม่คลายรัก
จงเก็บจิต เก็บใจ ไว้คอยท่า
ขอร่วมมา เก็บโคลน ที่โดนหนัก
แล้วกอบกู้ หัวใจ ใส่ลิ้นชัก
คงสุขนัก สองเรา เท่านิรันดร์
พันทอง
ให้สุขสมดั่งหวังที่วางไว้
รื่นพิไลพร่างพรมภิรมย์ฝัน
ดั่งฟ้าชื่น ฝนซา ท้าตะวัน
เป็นดั่งนิจนิรันดร์สัมพันธ์ใจ
สิ้นโศกศัลย์ ทันที ด้วยมีรัก
คอยฟูมฟัก ถักทอ สิ้นท้อไหน
กาลเวเลา เคลื่อนคล้อย เลื่อนลอยไป
ดวงฤทัย ชื่นบาน สำราญจินต์
แม้อยู่ไกล ใจส่งมุ่งตรงหา
ส่งสาน์พา ลำนำพร่ำถวิล
กายห่างกัน มั่นอยู่ คู่ชีวิน
ดั่งโบยบิน อิงแอบ อยู่แนบทรวง..
"สุนันยา"
รื่นพิไลพร่างพรมภิรมย์ฝัน
ดั่งฟ้าชื่น ฝนซา ท้าตะวัน
เป็นดั่งนิจนิรันดร์สัมพันธ์ใจ
สิ้นโศกศัลย์ ทันที ด้วยมีรัก
คอยฟูมฟัก ถักทอ สิ้นท้อไหน
กาลเวเลา เคลื่อนคล้อย เลื่อนลอยไป
ดวงฤทัย ชื่นบาน สำราญจินต์
แม้อยู่ไกล ใจส่งมุ่งตรงหา
ส่งสาน์พา ลำนำพร่ำถวิล
กายห่างกัน มั่นอยู่ คู่ชีวิน
ดั่งโบยบิน อิงแอบ อยู่แนบทรวง..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
