ฟ้ามืดมนหม่นมัวไปทั่วหล้า
พอฝนซาฟ้าสางกระจ่างร่ม
แสงแดดอ่อนรวยรินทั่วถิ่นชม
ความระทมขมขื่นคอยชื่นบาน
มองชีวิตติดหล่มดั่งพรหมแกล้ง
หัวใจแห้งเหือดหายจนตายด้าน
พอฝนมาฟ้าฉ่ำกระหน่ำนาน
ท่วมทนทานซานซมโคลนตมนอง
พอฝนซาฟ้าสางบนทางสวย
ใจที่ป่วยค่อยหายคลายหม่นหมอง
แสงที่ปลายอุโมงค์ดั่งธงทอง
ขอประคองดวงใจสู่ปลายทาง
"ปรางค์ สามยอด"
พอฝนซาฟ้าสางกระจ่างร่ม
แสงแดดอ่อนรวยรินทั่วถิ่นชม
ความระทมขมขื่นคอยชื่นบาน
มองชีวิตติดหล่มดั่งพรหมแกล้ง
หัวใจแห้งเหือดหายจนตายด้าน
พอฝนมาฟ้าฉ่ำกระหน่ำนาน
ท่วมทนทานซานซมโคลนตมนอง
พอฝนซาฟ้าสางบนทางสวย
ใจที่ป่วยค่อยหายคลายหม่นหมอง
แสงที่ปลายอุโมงค์ดั่งธงทอง
ขอประคองดวงใจสู่ปลายทาง
"ปรางค์ สามยอด"
คราหม่นหมอง มืดมน เพราะฝนฟ้า
พร่างพรูมา มากล้น จนเกินบ้าง
แต่ฝนซา คราหล่น จนเบาบาง
ความสว่าง สาดส่อง ดูผ่องงาม
เหมือนชีวิต เริ่มใหม่ ด้วยใจแกร่ง
ความเปลี่ยนแปลง แห่งห้วง เริ่มทวงถาม
ฟ้าสีทอง มองดู ทุกครู่ยาม
สวยอร่าม ท่ากลาง ระหว่างใจ
ทิ้งสิ่งท้อ รอผล ในตนหวัง
เป็นพลังสร้างฝัน อันสดใส
พบสิ่งดี มีสุข ไร้ทุกข์ใด
เมื่อฟ้าใส กระจ่าง สว่างจินต์....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
