สายน้ำยามแสงพรมลมโลมพลิ้ว
พบผ่านผิวลิ่วลอยค่อยค่อยเคลื่อน
คลื่นเบาบางห่างฝั่งยังลางเลือน
ถามถึงเพื่อนผ่านเพียงเสียงแผ่วเบา
ลมบอกระลอกล้าแล้วลาจาก
สู่อีกฟากฝากรอยคอยความเหงา
ทอดร่างห่างสายลมระงมเงา
กระซิบเศร้าซบเสียงสำเนียงตน
สายน้ำในยามหนาวคือคราวขม
เพียงสายลมห่มร่างยังร้างหม่น
เงียบเย็นเป็นเช่นนี้ที่ธารทน
ยังสับสนค้นหาล้าเรื่อยไป
อาจเป็นอื่นคืนกลับการรับรู้
วนเวียนอยู่ย่ำคิดความชิดไกล้
ทอดสายตาสามารถอาจเข้าใจ
ทางที่ใครไม่พบ การทบทวน
ธรรมดา
พบผ่านผิวลิ่วลอยค่อยค่อยเคลื่อน
คลื่นเบาบางห่างฝั่งยังลางเลือน
ถามถึงเพื่อนผ่านเพียงเสียงแผ่วเบา
ลมบอกระลอกล้าแล้วลาจาก
สู่อีกฟากฝากรอยคอยความเหงา
ทอดร่างห่างสายลมระงมเงา
กระซิบเศร้าซบเสียงสำเนียงตน
สายน้ำในยามหนาวคือคราวขม
เพียงสายลมห่มร่างยังร้างหม่น
เงียบเย็นเป็นเช่นนี้ที่ธารทน
ยังสับสนค้นหาล้าเรื่อยไป
อาจเป็นอื่นคืนกลับการรับรู้
วนเวียนอยู่ย่ำคิดความชิดไกล้
ทอดสายตาสามารถอาจเข้าใจ
ทางที่ใครไม่พบ การทบทวน
ธรรมดา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
