คนแปลกหน้า : นักเดินทาง
................
หน้าต่างโลกหมอกเลือนเดือนเคลื่อนไหว
หลงรักอย่างตั้งใจในพิสุทธิ์
เสี้ยวคืนวันฝันพราวดาวชำรุด
แต่งแต้มจุดราตรีพื้นสีเทา
หลับฝันถึงห่วงหาเวลากอด
ไปสู่ฝันปลายยอดตลอดเศร้า
ความเหน็บหนาวเดินทางมาบางเบา
โบยบินสู่เรื่องเล่าของเช้านี้
โค้งรุ้งแย้มยิ้มเอื้อนเปื้อนแดดฉาย
จนหมอกใสละลายเปลี่ยนหลายสี
ใบไม้ร่วงเคว้งคว้างกลางนที
อาบเสรีสุดท้ายก่อนพ่ายพัง
นักเดินทางหวนมาเวลาค่ำ
กี่บอบช้ำย้ำฝากอีกฟากฝั่ง
บอกเรื่องราวเก่าเก่าให้เราฟัง
เหนื่อยล้าบนความหวังกำลังใจ
ทักทายกันครั้งแรกคนแปลกหน้า
คุ้นเคยความเหว่ว้าดวงตาใส
กลางค่ำคืนเหน็บหนาวนับดาวไกล
สะท้านไหวรอใครก็ไม่รู้!
……………………..
ภาพจาก ednver-mind.blogspot.com
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
