อ้างถึง
ใช่บอกแต่คว่าพี่ "คิดถึง"
นั้นเป็นเพียงคำหนึ่งไม่หลอกหลอน
มองลึกลึกพี่นี้เชื่องดั่งแมวนอน
พี่รินดอนบูรพาหน้าตา..เด๋อ
คิดถึงคนบ้านกลอนไทยทุกทุกคน
พี่ไม่สนคนไหนเมื่อ ....ไม่เผลอ
ยามกลางวันนั้นพะวงหลงแต่เธอ
อย่าให้พี่รอเก้อคิดถึงนาง
ยามกลางคืนกินไม่ได้นอนไม่หลับ
กระส่ายกระสับนั่งหยุ่งจนรุ่งสาง
เขียนกาพย์กลอนฝากเธอคร่ำครวญพลาง
นั่งเม่อมองตาค้างอยู่เดียวดาย
ริน ดอนบูรพา
๑๐ ก.พ. ๕๕
นั้นเป็นเพียงคำหนึ่งไม่หลอกหลอน
มองลึกลึกพี่นี้เชื่องดั่งแมวนอน
พี่รินดอนบูรพาหน้าตา..เด๋อ
คิดถึงคนบ้านกลอนไทยทุกทุกคน
พี่ไม่สนคนไหนเมื่อ ....ไม่เผลอ
ยามกลางวันนั้นพะวงหลงแต่เธอ
อย่าให้พี่รอเก้อคิดถึงนาง
ยามกลางคืนกินไม่ได้นอนไม่หลับ
กระส่ายกระสับนั่งหยุ่งจนรุ่งสาง
เขียนกาพย์กลอนฝากเธอคร่ำครวญพลาง
นั่งเม่อมองตาค้างอยู่เดียวดาย
ริน ดอนบูรพา
๑๐ ก.พ. ๕๕
คิดถึงนะ.คิดถึง.จึงเพ้อไป
กินไม่ได้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย
พี่รินคงเขียนถึงใครใจละลาย
ดินเดียวดายใยเล่าให้เฝ้าหนอ
คิดถึงนะ.แต่คงไปไม่ถึง
คน.คนหนึ่งห่างไกลใฝ่ร้องขอ
คิดถึงบ้าง.นะคนที่นี่ยังรอ
ใจจดจ่อรอเก้อเพ้อดายเดียว
กินไม่ได้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย
พี่รินคงเขียนถึงใครใจละลาย
ดินเดียวดายใยเล่าให้เฝ้าหนอ
คิดถึงนะ.แต่คงไปไม่ถึง
คน.คนหนึ่งห่างไกลใฝ่ร้องขอ
คิดถึงบ้าง.นะคนที่นี่ยังรอ
ใจจดจ่อรอเก้อเพ้อดายเดียว
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
