หาบน้ำอ้อย ลอยไพร ไกลจากบ้าน
วางขายงาน ตานตุง ถิ่นกรุงศรี
เดินเลียบเลาะ ละเมาะป่า พนาลี
ผ่านบางที่ รกชัฎ ลัดลอดไป
แข้งขาเคล็ด เหน็ดเหนื่อย อ่อนเมื่อยล้า
แรกหาบมา ดั้นด้น พอทนไหว
เหงื่อไหลพลั่ก หนักทั้ง หน้า.หลังไกว
หย่อนหาบลง ตรงไม้ ใกล้ลำธาร
ต้องลมเย็น เห็นตะวัน พลันมืดบด
ตา.ยืดหด หลับเพลิน เกินเหลือต้าน
..ปรากฎหญิง ทิ้งร่าง ลงกลางลาน
สวยสคราญ นวยนาด เยื้องยาตรเยา
มือแตะเนื้อ เครือลั่น สั่นสะทก
ถอยหลังหก ล้มหงาย กายร้อนเร่า
เธอก่นว่า ด่าแช่ง แรงไม่เบา
ร่างขาดเงา เลือนลับ ไปกับตา
ทะลึ่งลุก จุกยืน คืนสติ
ใช่แล้วสิ นี่นาง เป็น.สางป่า
กินเนื้อแดง แห้งเหือด เลือดกายา
เหรียญครูบาฯ มิถอด รอดวายวาง
นี่แหละหนอ พ่อค้า ราร่อนเร่
ออกจากเคห สถาน หาญเหินห่าง
ขายของกิน ของใช้ ได้สตางค์
เกือบถูกสาง นางไม้ จับไปกิน
เหตุเกิดเมื่อปี 2513 หาบน้ำอ้อยขาย...
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
