เพียงความเซ็ง เกร็งแทรก แหวกดวงจิต
ดั่งเอามีด มาสกิด คิดฝันใฝ่
จนเลือดออก ชอกช้ำ ระกำไป
เพียงรอใคร คนหนึ่ง ซึ่งเป็นเธอ
หทัยกาญจน์
เธอคนนั้น เอ่ยพร่ำ ระกำจิต
ใคร่ครวญพิศ รูู้ไหม ใครก็เพ้อ
ฤทัยหนึ่ง ก็ซึ้งอยู่ กู่หาเธอ
มัวรอเก้อ ชะเง้อไกล ใจเลยเซ็ง
รัตนาวดี
ใคร่ครวญพิศ รูู้ไหม ใครก็เพ้อ
ฤทัยหนึ่ง ก็ซึ้งอยู่ กู่หาเธอ
มัวรอเก้อ ชะเง้อไกล ใจเลยเซ็ง
รัตนาวดี
กระไรใคร พูดเซ็ง เป็นปี่ขลุ่ย
อย่ามัวคุย พูดพร่ำ รำพันเห็น
พูดแต่เพ้อรอเก้อ เธอที่เป็น
อยากจะเล็ง พูดเซ็ง พร่ำเบาเบา
พิมพ์วาส
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
