ส่งประกวดด้วยคนค่ะ   

ชื่อบทกลอน: ผู้หญิงที่ฉันรักสุดหัวใจ
ชื่อผู้แต่ง: Christ


ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ฉันรัก............................ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่รักฉัน
ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่คอยปกป้องกัน.................ผู้หญิงคนนั้น ฉันรักเธอสุดหัวใจ

ผู้หญิงคนนั้น ไม่เคยมองฉันไร้ค่า.....................ผู้หญิงคนนั้น ล้ำค่าในความสดใส
ผู้หญิงคนนั้น เธอรักฉันจากหัวใจ.....................คอยห่วงใยดูแลฉันตลอดมา

ผู้หญิงคนนั้น คือที่สุดของชีวิต.....................ฉันพลั้งผิดไม่ประนามหยามน้ำหน้า
ฉันผิดพลาดเธอ อภัย ตลอดมา.....................จะสรรหาใครในโลกเทียมเท่าเธอ

   เธอคนนั้นสุดแสนความประเสริฐ.....................แสนล้ำเลิศคือเธอที่หนึ่งเสมอ
ไม่อาจยกใครเทียบเปรียบเท่าเธอ...................เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ

   ผู้หญิงคนนั้น สุดแสนที่ฉันรัก.....................น้อยคนนักรู้ค่าเธอมากแค่ไหน
ทั้งที่เธอประเสริฐค่ากว่าใครๆ.....................ให้กราบเท้าเธอก็ได้ฉันจะทำ

   ฉันอยากเปล่าประกาศไปให้ใครรู้..................ให้เชิดชูเธอกว่าใครหน้าไหนไหน
ให้รักให้ ตอบแทนเธอมากกว่าใคร.....................จะยอมตายให้ได้ถ้าเพื่อเธอ

   เธอคนนั้นคือใครอยากให้รู้..........................เธอคือผู้อารีปราณีเสมอ
คือผู้มากคุณล้ำนามของเธอ.....................ฉันเรียกเธอมาเสมอว่า มารดา.



ปล1.กลอนนี้เขียนให้คุณแม่ตอนที่เราเกิดอุบัติเหตุ... เป็นวันแม่แห่งชาติปีที่แล้วพอดี...เขียนไว้นานแล้ว แต่ก็ขอส่งเข้าประกอดนะคะ   จะเขียนใหม่ก็ได้ แต่กลอนนี้เป็นกลอนที่เขียนจากใจในสถานการณ์ที่รักคุณแม่มากสุดๆ จริงๆ ก็เลยอยากส่งอันนี้ประกวดอ่ะค่ะ
ตอนที่เขียนกลอนนี้ ตอนนั้นเข้า รพ. แล้วคุณแม่งานก็ยุ่งแสนยุ่ง แต่มาดูแลเราตลอดเลย   ตอนที่ฝึกเิดินอยู่ข้างเตียงในโรงพยาบาลแล้วเท้าก็เปื้อน แต่ไม่สามารถล้างเท้าเองได้ คุณแม่นั่งแล้วก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดเท้าให้เรา   ตอนนั้นร้องไห้เลยอ่าค่ะ คุณแม่ทำให้เราขนาดนี้เลย เศร้าซึ้งๆ คิดแล้วร้องไห้ ตอนไม่ลูกสบายคนที่เดือดร้อนที่สุดก็คือคุณแม่นีั่แหล่ะค่ะ ฮือๆๆ 

ปล2.มัวแต่ร้องไห้ ลืมใส่ชื่อคนแต่งเลย~_^' ขอ Edit ใส่ชื่อผู้นะคะ ^^