แสร้งเขียนกลอนซ่อนรัก.แต่ชักเคลิ้ม
ลืมจุดเริ่มต้นกลอน..ที่อ่อนไหว
หลอกตัวเอง ว่าเหลือ คนเยื่อใย
ไม่เห็นใคร? ...ซุกซนคิดคนเดียว
( Music )
ผมจะเลี้ยงหมาดุเมื่อมีรัก
แล้วปลูกฟักบักบวบคลุมบ้านเขียว
เมื่อฝนตกเราสองคล้องกลมเกลียว
ไม่เปล่าเปลี่ยวเมื่อฝนร่วงหล่นโปรย
( ดอกกระเจียว )
จริงนะพี่ที่กล่าว...เปล่าประกาศ
จะปัดกวาดยามค่ำเมื่อร่ำโหย
หอมดอกปีบเคล้าโฉมเมื่อลมโชย
จะโอดโอยตามเอื้ออย่างเยื่อใย
( Music )
จะรักนี้..ที่สุดให้สุดสุด
ตระกองเพียงงามผุดแม่ผิวผ่อง
วาดวิมานจารคำนำมาคล้อง
รักเรืองรองพิศอร่าม..เกินห้ามใจ
( คอนพูทน )
จะเพียรรักครั้งนี้ให้ที่สุด
จะมิหยุดฉุดรั้งเหมือนครั้งไหน
คงมีรักสักหนึ่งซึ่งฤทัย
เพียงฝันใฝ่ในรักภักดิ์นิรันดร์
( ยามพระอาทิตย์อัสดง )
"ดอกกระเจียว คอนพูทน คนเผาถ่าน"
อย่าคิดอ่านล้อเล่นเห็น"ช่างฝัน"
ด้วยหัวใจชัดเจนเป็นเหมือนกัน
ความสัมพันธ์ค่อยค่อยสร้าง...ใช่จ้างมา
( Music )
แต่กระนั้นที่สุด...เป็นจุดกล่าว
หากเรี่องราวที่เห็นลำเค็ญหา
คนบังเอิญที่ผ่าน...เขาด้านชา
เธอจะลารักไหมในที่สุด..???
( คนเผาถ่าน )
เมื่อมีใครผ่านมา...คงคว้าเกี่ยว
ต้องหน่วงเหนี่ยวเต็มเปี่ยมด้วยเยี่ยมยุทธ
อย่ามาแสร้งชาเฉยมิเผยจุด
ฉันจะฉุดเธอไว้เพื่อใช้งาน
( Music )
(ถ้าเขียนต่อ.เป็นเรท อาร์ แน่นอน..อิอิ)
เอ-มิ-กา (ช่วยด้วยน๊าาาา)
เอ-มิ-กา (ช่วยด้วยน๊าาาา)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
