ล่วงเลยครึ่ง พุทธกาล ประมาณว่า
มวลบรรดา ทั่วไป มากไป่เชื่อ
คุณธรรม ร่ำรวย ช่วยจุนเจือ
แท้สองเบื่อ แยกยล คนละทาง
เส้นยาตรา ยากพบ บรรจบได้
ผู้ฝักใฝ่ เงินทอง เห็นพ้องต่าง
เที่ยวเบียดเบียน มนุษย์ มิหยุดวาง
มุ่งหน้าสร้าง ความสุข บนทุกข์ตรม
สู่จุดหมาย ปลายสรวง ตวงสำเร็จ
จ่อเจว็ด มั่งคั่ง ยอดสั่งสม
ทุ่มสมอง จ้องพัฒน์ หัตถ์แยบคม
ทุนนิยม ชมเชย เปรยเสรี
ยามทุรน ถูกรอน ร่างอ่อนล้า
ดังสัตว์ป่า ติดแร้ ว แกร่วกับที่
ยิ่งดิ้นรน วนดิน สิ้นแรงมี
แสงทิพย์คลี่ ส่องสอด พ้นรอดตาย
คุณธรรม นำเติม เพิ่มพูนผล
ประคองคน คลายร้อน ผ่อนหมดหาย
เพียรยึดเหนี่ยว นาบจิต แนบติดกาย
พาลเลวร้าย พินาศ ปราศปลอดภัย
ทาน ศีล ภาวนา ทุกคราพร่ำ
มิทิ้งธรรม วัจนา พุทธาศัย
น้อมระลึก นึกมั่น คืนวันไป
เพียงพฤติได้ เพียบพร้อม ย่อมเจริญ
รพีกาญจน์
พิมพ์คำว่า แร้ ว เป็น แล้ว ทุกทีครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
