พระพุทธองค์ ทรงตรัส มนัสน้อม
ข้าฯขอน้อม เศียรรับ จำใส่เกล้า
สิ่งใดใด ควรพูด ถึงเรื่องราว
สิ่งควรกล่าว ควรเป็นสิ่ง ที่ดีงาม
เมื่อกล่าวแล้ว ได้เกิด กุศลจิต
สิ่งนั้นติด ควรใคร่ ให้ไต่ถาม
สิ่งใดใด กล่าวแล้ว จิตไม่งาม
ก็ไม่ควร กล่าวความ ตามอารมณ์
ขอจงใคร่ จงครวญ เถิดเพื่อนข้าฯ
ขอให้มา ใส่ใจ ใช่ทับถม
สิ่งกุศล ควรกล่าว ตามอารมณ์
สิ่งหมักหมม ควรทิ้ง ออกจากใจ
ข้าฯขอน้อม เศียรรับ จำใส่เกล้า
สิ่งใดใด ควรพูด ถึงเรื่องราว
สิ่งควรกล่าว ควรเป็นสิ่ง ที่ดีงาม
เมื่อกล่าวแล้ว ได้เกิด กุศลจิต
สิ่งนั้นติด ควรใคร่ ให้ไต่ถาม
สิ่งใดใด กล่าวแล้ว จิตไม่งาม
ก็ไม่ควร กล่าวความ ตามอารมณ์
ขอจงใคร่ จงครวญ เถิดเพื่อนข้าฯ
ขอให้มา ใส่ใจ ใช่ทับถม
สิ่งกุศล ควรกล่าว ตามอารมณ์
สิ่งหมักหมม ควรทิ้ง ออกจากใจ
ปล. กลอนนี้ได้อ้างอิงมาจาก เวป ธรรมะไทย จากคุณ มดตัวนิด ได้แต่งขึ้น หัวข้อ คือ สิ่งที่ควรพูด และสิ่งที่ไม่ควรพูด คงได้คิดมากขึ้นและมีสติมากขึ้นในการที่จะพูดอะไรออกไป เก็บไว้สอนใจตัวเองค่ะ แต่ถ้าเพื่อนๆชอบธรรมะ ก็เอาไปใช้ได้นะค่ะ เป็นแนวทางที่ดี สำหรับการอยู่ร่วมในสังคม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
