เมื่ออาทิตย์ ใกล้ลับ กับขอบโลก
มันแสนโศก เหมือนแสงใจ ใกล้ริบหรี่
ทะเลยาม ค่ำเย็น เป็นทุกที
เหมือนว่ามี อะไร ให้ช้ำทรวง
ฟ้าจะมืด ทะเลนั้น พลันมืดหม่น
แล้วใจคน ก็มืดตาม ยามกาลล่วง
มาคนเดียว เปลี่ยวใจ ไร้คู่ควง
เหมือนกับห้วง ทะเลเหงา เมื่อเข้าเย็น
อยากให้รับ และรู้ อยู่ทุกครั้ง
มีใครนั่ง คิดมาก อยากให้เห็น
ณ ทะเล แห่งนี้ มีจันทร์เพ็ญ
และคนเป็น โรคคิดถึง คิดถึงเธอ
มันแสนโศก เหมือนแสงใจ ใกล้ริบหรี่
ทะเลยาม ค่ำเย็น เป็นทุกที
เหมือนว่ามี อะไร ให้ช้ำทรวง
ฟ้าจะมืด ทะเลนั้น พลันมืดหม่น
แล้วใจคน ก็มืดตาม ยามกาลล่วง
มาคนเดียว เปลี่ยวใจ ไร้คู่ควง
เหมือนกับห้วง ทะเลเหงา เมื่อเข้าเย็น
อยากให้รับ และรู้ อยู่ทุกครั้ง
มีใครนั่ง คิดมาก อยากให้เห็น
ณ ทะเล แห่งนี้ มีจันทร์เพ็ญ
และคนเป็น โรคคิดถึง คิดถึงเธอ
.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
