|
หัวข้อ: พร้อมรบ เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 09 ตุลาคม 2009, 07:50:PM กำดาบไว้ใจท่องครองพหุง เมื่อฟ้ารุ่งมุ่งหน้าผ่าทัพใหญ่ สวดภวนาคาถาว่าจากใจ ขอจงให้ไพร่ฟ้าข้าร่มเย็น มีหนังเหนียวเขี้ยวงาอย่ากล้ำกลาย ภยันตรายห่ายหนีไม่มีเห็น มีกำลังแกร่งกล้ากว่าที่เป็น ศัตรูเห็นเป็นกราบราบแทบเท้า ผ้าประเจียดเปียกคราบอาบน้ำมนต์ ขอจงดลหนทางสว่างใส มือรวบรัดกลัดปล้องคล้องคอใว้ ตะกรุดใหญ่ใส่ไปที่ใจกลาง ทั่วเรือนร่างพลางยันตร์คุ้มกันภัย มือลูบใร้ใบดาบเอาทาบร่าง ลมดึกพัดสะบัดไพรไหวรางราง ความอ้างว้างย่างรุกปลุกพสุธา คชสารทหารหลวงปวงพี่น้อง เถิดทั้งผองพร้อมเพรียงรบเคียงบ่า ให้เข้มแข็งแกร่งกล้ากว่าศาตรา ใครขวางหน้ามาประทุษกุดหัวมัน เกิดเป็นชายชาติชาญทหารกล้า ฝากกายากับดินไว้อย่าไหวหวั่น ข้าศึกมาดาหน้าฝ่าประจัญ ให้รู้กันวันพรุ่งนี้ใครมีชัย มหาซัง หัวข้อ: Re: พร้อมรบ เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 12 ตุลาคม 2009, 01:09:PM มีคนน้อยแค่ร้อยไม่น้อยค่า อันศราตราพร้าง้าวยังพราวใส ถ้าเดินบ่าดาหน้าฝ่าเข้าไป เหมือนเข้าไฟให้เผาตัวเราตาย ประชุมทัพหาหลับไหลในคืนนี้ พวกไพรีกรีธาแกร่งกล้าหลาย หากจะบุกรุกเข้าเราต้องวาย คงต้องพ่ายถูกเชือดเลือดหลั่งนอง แยกหมวดหมู่จู่โจมเข้าโรมรัน ซ้ายขวานั้นแบ่งแตกแยกเป็นสอง มีแนวรุกบุกหน้าอีกห้ากอง คอยประครองรองรับสวนกลับพลัน ดาบเล่มใหญ่ใบหนามีดพร้านี้ เหล็กน้ำพี้ที่อุตรดิตถ์สถิตขันธ์ แข็งและเหนียวเขี้ยวงาหากะกัน ฟันฉับพลันนั้นดับพร้อมกับเงา ไร้อาวุธยุทโธปกรณ์ดี ปัญญามีที่หัวอย่ากลัวเขา แกร่งแค่ไหนให้ค่อยรดหยดใส่เอา เมื่อนานเข้าเล่าผุกรุกร่อนเอง นั่งรวมวงกงล้อพ้อหมู่มิตร จะพิชิตปิดชีพผู้ข่มเหง ให้เข้มแข็งแกร่งกล้าอย่าหวั่นเกรง เรานักเลงหาใช่ไอ้คนพาล มาร่วมสัตย์ปฏิญาณทหารกล้า ร่วมกายาพร้อมภักดิ์รักสมาน เมื่อวันรุ่งพรุงนี้เราเข้าปราบมาร ขับคนพาลหนีไปไกลพนา ส่งเวียนกันน้ำจันกลั่นจากเลือด ล้วนต่างเชือดกรีดแขนเพื่อแทนว่า ถึงวันกาลผ่านลบกี่ครบครา เรานั้นหนาข้าพระบาททาสแผ่นดิน มหาซัง |