|
หัวข้อ: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 15 กันยายน 2009, 08:50:PM ฉันเป็นเพียงคนเดินดินตามถิ่นนี้
ในบางทีอาจหลงทางอย่างเหงาเหงา ก็แค่คนเดินดินถิ่นบ้านเรา มีใครเขาเข้าใจคงไม่มี เขียนกลอนเศร้าเขาว่าบ้าน่าอายหนอ กลอนรักก็เพ้อเจ้อกระไรนี่ ไร้สาระไร้แก่นสารฉันไม่มี กลอนดีดีอย่างใครเขาเราไม่จำ กลอนธรรมะกลอนภาษิตคิดไม่ได้ ช่างน่าอายเหลือเกินเจ้าคมขำ แต่บทกลอนที่ฉันเขียนเพียรประจำ คือกลอนช้ำกลอนหม่นหมองลองอ่านกัน ถ้าผิดพลาดพลั้งไปอภัยเถิด ด้วยฉันเกิดหงอยเหงาเศร้าโศกศันต์ กลอนที่เขียนจึงเหงาเศร้าจาบัณท์ อย่าว่ากันเลยคนดีพี่ออกตัว หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 15 กันยายน 2009, 08:53:PM @ ระทมรัก @
เธออยู่ไหนใยไม่มาหาฉันบ้าง รักแรมร้างหรือไรใยห่างเหิน เธอปล่อยฉันเพียงลำพังตามทางเดิน ให้เผชิญกับขวากหนามอีกตามเคย ไหนเธอบอกว่าจะอยู่เคียงคู่ฉัน จะรักมั่นร่วมเรียงเคียงเขนย แต่ทำไมเธอจึงถึงเฉยเมย ความรักเอ๋ย..พึ่งประจักษ์..รักหลอกลวง. หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 15 กันยายน 2009, 08:55:PM @ รักลวง. @
เมื่อรักแล้วใยจึงลวงช้ำทรวงนัก เจ็บเพราะรักแสนทรมานสุดทานไหว รักครั้งแรกก็ถูกหลอกชอกช้ำใจ ไม่ผ่องใสเหมือนที่คิดผิดหวังจริง เราทุ่มจิตทุ่มใจให้เขาหมด ชั่งรันทดหมดงามความเป็นหญิง รักเขามากมอบให้ได้ทุกสิ่ง แต่ความจริงเขาแค่หลอกชอกช้ำทรวง หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 15 กันยายน 2009, 08:57:PM @ คิดถึง @
สายลมโชยนกโบยบินกลับถิ่นหรู ฉันนั่งดูนกน้อยใหญ่บินไปไหน ให้คะนึงถึงคนดีที่อยู่ไกล เหตุไฉนไม่กลับนามาหากัน สองเราเคยอิงกองฟางข้างต้นกล้วย กลิ่นระรวยดอกชบาพาสุขสันต์ เห็นกระรอกวิ่งล่อหยอกล้อกัน แต่ว่าฉัน?วันนี้?ไม่มีเธอ. หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: จีราวัฒน์ ที่ 16 กันยายน 2009, 12:13:AM กลอนเหงาจากเงาคนไร้ค่า หมดเวลาความรักพักสักหน รักหมดแล้วแต่ใจยังไม่คลายกังวล รักมืดมนเพราะหน้ามนคนใจดำ หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 16 กันยายน 2009, 01:06:AM *** ขอเป็นฝ่ายไป ***
ถ้าเธอเห็นเขาเลอค่ามากกว่าฉัน ก็ไม่หวั่นเชิญคนดีมีคู่ใหม่ ฉันไม่ห้ามแล้วแต่จิตความคิดใคร ขอแต่ให้..เธออย่าเทียบ..อย่าเปรียบเปรย ขอเพียงแต่แน่ดวงจิตเธอคิดห่าง จะหลีกทางให้ยอดชู้อยู่เขนย ไม่เป็นก้างขวางทางอย่างที่เคย และไม่เอ่ย..ว่าอาลัย..ให้ใจตรม หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 16 กันยายน 2009, 01:08:AM *** สุดเหงา ***
ให้เปล่าเปลี่ยวเสียวฤดีชีวีหมอง หัวอกต้อง ทุกข์ระทม ตรมหมองไหม้ ใช่ว่าฉันอยากจะพรากอยากจากไกล แต่เพื่อให้เธออยู่เคียงคู่กัน ฉันต้องจากเธอไกลแม้ใจรัก สุดห้ามหักอาลัยใจโศรกศัลย์ ขอให้เธอรักรวมร่วมนิรันดร์ สำหรับฉัน..ขออำลา..แม้อาลัย หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 16 กันยายน 2009, 02:58:AM เข้ามาแจมกลอนเหงาราวตีสอง
ท่วงทำนองคำพ้องของความเหงา อีกหนึ่งคำคือคำของความเศร้า เกาะใจเข้าเหงาเศร้ารันทดระทม หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 16 กันยายน 2009, 04:33:AM ฉันเป็นเพียงคนเดินดินตามถิ่นนี้ ในบางทีอาจหลงทางอย่างเหงาเหงา ก็แค่คนเดินดินถิ่นบ้านเรา มีใครเขาเข้าใจคงไม่มี เขียนกลอนเศร้าเขาว่าบ้าน่าอายหนอ กลอนรักก็เพ้อเจ้อกระไรนี่ ไร้สาระไร้แก่นสารฉันไม่มี กลอนดีๆอย่างใครเขาเราไม่จำ กลอนธรรมะกลอนภาษิตคิดไม่ได้ ช่างน่าอายเหลือเกินเจ้าคมขำ แต่บทกลอนที่ฉันเขียนเพียรประจำ คือกลอนช้ำกลอนหม่นหมองลองอ่านกัน ถ้าผิดพลาดพลั้งไปอภัยเถิด ด้วยฉันเกิดหงอยเหงาเศร้าโศกศันต์ กลอนที่เขียนจึงเหงาเศร้าจาบัณท์ อย่าว่ากันเลยคนดีพี่ออกตัว อ่านกลอนเหงาของพี่คนเดินดิน วาทะศิลป์สุนทรแม้กลอนเหงา งามเสนาะเพราะแล้วในแนวเศร้า ขอพี่เราภูมิใจในบทกลอน หากแม้นว่าชอบเขียนในแนวนี้ ตามแต่พี่ถนัดจัดอักษร อย่าหวั่นใดเลยหนอพี่บังอร ขอพี่เขียนบทกลอนตามใจจินต์ หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 16 กันยายน 2009, 07:52:PM ขอขอบคุณน้องสุวรรณแจมบ้านพี่
ขอคนดีพักผ่อนได้พอคลายเหงา ว่างเมื่อไรเชิญคนดีที่บ้านเรา บ้านคนเหงาคอยคนดีนี้มาเยือน หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 16 กันยายน 2009, 07:58:PM เธอลืมฉันใช่ไหมไม่ส่งข่าว หรือเรื่องราวพร้อมจดหมายได้ห่างเหิน เธอเงียบไปใจฉันนั้นเศร้าเกิน เธอหมางเมินบอกบ้างอย่าร้างรา ไหนเธอบอก...ว่าไม่ลืม?ไม่ลืมฉัน สัญญามั่น....สัญญาใจ...ไม่หนีหน้า แต่บัดนี้เธอจากไกลไม่หวนมา โอ้แก้วตา?ลืมแล้วหรือ?สื่อสัมพันธ์ หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 16 กันยายน 2009, 08:01:PM @ รักที่แสนเศร้า @
เรารักกันมาแต่ไหนใครใครรู้ เราหวังสู่ขอกันมิหวั่นไหว แต่คำตอบของพ่อท้อดวงใจ คือว่า?ไม่?เมื่อเขาขอพ่อเดือดดัน เราทำตามประเพณีนี้ทุกอย่าง พ่อขัดขวางลูกถึงจึงคิดสั้น ด้วยไม่อยากทำชั่วช้าอย่างว่านั้น จึงคิดบั่นชีวิตตน..พ้นโลกมา. หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 16 กันยายน 2009, 09:25:PM มองภาพถ่ายคราใดใจคิดถึง ใครคนหนึ่งมอบภาพมาแต่คราก่อน ให้คิดถึงคะนึงหาสุดอาวรณ์ ก่อนจะนอนมองภาพถ่ายให้ซึ้งใจ เธอรู้ไหมใครคนหนึ่งซึ้งนักหนา ทุกทิวาก่อนจะนอนก่อนหลับใหล มองภาพถ่าย...มองให้ซึ้ง...ตรึงหัวใจ เพื่อจะได้เก็บไปฝันนิรันดร์กาล หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 16 กันยายน 2009, 09:28:PM มองภาพถ่ายคราใดให้ใจหาย จิตมิวายนั่งคิดตอนย้อนความหลัง มองภาพถ่ายคราใดใจเศร้าจัง น้ำตาหลั่งมีภาพไว้ไม่มีคน ด้วยเขาจากเราไปไม่คืนกลับ ร่างเขาลับหลับสนิทจิตหลุดพ้น หลายปีที่เขาจากไปใจทุกข์ทน น้ำตาหล่นถึงแต่เขาเศร้าเหลือเกิน . หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 23 ธันวาคม 2009, 08:04:PM วิเวกแว่วแผ่วบรรเลงเป็นเพลงหวาน
ราตรีกาลดาวกระจ่างกลางเวหา สายลมโชยโรยระรื่นชื่นอุรา โสมส่องหล้านภาพราวสกาวนวล ธรรมชาติยามราตรีมีมนต์ขลัง สายลมดั่งพัดกระโชกวิโยคหวล เสียงหริ่งหรีดเรไรซร้องก้องรัญจวน ขลุ่ยใครควรแว่วมาพาเพลิดเพลิน แว่วยินเสียงเพลงรำพันยิ่งหวั่นไหว สุดคิดถึงคนไกลใจขวยเขิน ให้คนึงถึงคนดีนี้เหลือเกิน อย่าเพลิดเพลินหลงเมืองหลวงห่วงเธอจริง หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 23 ธันวาคม 2009, 08:07:PM ยามเดือดร้อนอยากมีคนคอยปรึกษา
ยามเหว่หว้าอยากมีใครปลอบใจบ้าง ยามทุกข์ทนอยากมีคนช่วยชี้ทาง ยามอ้างว้างอยากมีใครเข้าใจเรา จะมีไหมใครหนามาเป็นเพื่อน มาช่วยเตือนช่วยชี้ทางยามหงอยเหงา จะมีไหมใครหนอปลอบใจเรา จะมีใครคนใดเล่าเข้าใจจริง หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 23 ธันวาคม 2009, 08:10:PM ในที่สุดวันอำลาก็มาถึง
แม้จะดึงรั้งอย่างไรไม่เป็นผล ด้วยเราสองต่างจิตความคิดตน สุดท้ายผลต้องแยกทางระหว่างกัน ด้วยเราเป็นเส้นขนานกันนานแล้ว ไร้วี่แววจะบรรจบพบสุขสันต์ เราต่างคนต่างเดินขนานกัน มีเส้นกั้นระหว่างเราเข้ากั้นกลาง ขอให้เธอโชคดีในชีวิต เป็นนิมิตชีวิตใหม่ไม่ขัดขวาง ขอเธอเดินทางดีดีอย่าหลงทาง ขอทุกอย่างเธอโชคดีในชีวา สำหรับฉันอยู่อย่างนี้ที่เธอเห็น ฉันขอเป็นฉันอย่างนี้อย่าห่วงหนา สิ่งต่างต่างในชีวิตที่ผ่านมา เป็นตำราเล่มใหญ่ใหญ่ฉันได้เรียน ขอขอบคุณเธอมากที่ฝากไว้ บทเรียนใจเธอฝากไว้ให้อ่านเขียน ขอขอบคุณเธอมากกับบทเรียน ฉันขอเขียน...ว่าอำลา...อย่าอาวรณ์.... หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 19 กุมภาพันธ์ 2010, 08:42:PM ฉันเฝ้ามองจ้องจันทร์วันสดใส
ฉันคลั้งไคล้ดวงดาวสะกาวฟ้า ฉันเฝ้ายืนเหม่อมองท้องนภา ฝากจันทราบอกเขาว่าเรารอ...Khondoendin ขอเป็นตัวแทนแห่งจันทร์เจ้า มารับเอาข้อความของเธอหนอ จะส่งถึงคนนั้นที่เธอรอ อย่าเพิ่งท้อนะรอก่อนแก้วตา...Suwan ขอขอบคุณจันทรามาเป็นเพื่อน จันทราเยือนยามค่ำคืนดึกดื่นหนา ขอขอบคุณนำข้อความส่งปลายฟ้า ฝากจันทราฝากบอกเขาเรารอคอย...Khondoendin หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: dviil ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2010, 07:37:PM ดวงจันทราส่งสกาวอยู่ตรงหน้า
ดวงดาราส่องวาวแววอยู่เบื้องหลัง ก็อยากมีใครสักคนมาเคียงกัน คอยนับดาวพราวฟ้าใต้แสงจันด้วยกันนะเออ .. (ลั้ลลา ~) ก็คนเหงาเข้าใจอกของคนเหงา ว่ามันเศร้าเห็นคนอื่นเดินควงแขน คนๆนี้ยังเงียบเหงาไร้ซึ่ง 'แฟน' โอ้ แสนแสบเพื่อนว่า 'เอ็งขึ้นคาน' (ชัวร์ T^T) 5555555555+ emo_68 หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 03 มีนาคม 2010, 09:29:PM เป็นกลอนเหงา บอกกล่าว เรื่องรักร้าว คลอทุกคราว น้ำตา เมื่อเอ่ยถึง เจ็บทุกครั้ง เมื่อพลั้ง คิดคำนึง รักเคยซึ้ง ต้องมาพราก จากดวงตา จะโทษใคร มันผิด ที่ตัวฉัน ผิดที่มัน ไม่เลิศเลอ ไม่หรูหรา ผิดที่จน ไม่มียศ หรือศักดา แก้วดวงตา จึงจากลา ไม่ใยดี emo_84 หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 03 มีนาคม 2010, 09:50:PM เป็นกลอนเหงา บอกกล่าว เรื่องรักร้าว คลอทุกคราว น้ำตา เมื่อเอ่ยถึง เจ็บทุกครั้ง เมื่อพลั้ง คิดคำนึง รักเคยซึ้ง ต้องมาพราก จากดวงตา จะโทษใคร มันผิด ที่ตัวฉัน ผิดที่มัน ไม่เลิศเลอ ไม่หรูหรา ผิดที่จน ไม่มียศ หรือศักดา แก้วดวงตา จึงจากลา ไม่ใยดี emo_84 ผิดที่ใจ ข้างใน ใครไม่เกี่ยว เพียงหนึ่งเสี้ยว เหลียวลัง ยังผวา โทษตัวเอง เกรงนัก ศักดิ์ศรีกา โชคชะตา มาพราก ให้จากกัน เป็นเรื่องเล่า เก่าก่อน ตอนไม่จบ จะเขียนเรื่องให้ครบ พบสวรรค์ เอาตอนจบ พบฉาก ไม่จากกัน และครองรัก อยู่นิรันดร์ ไม่ผันแปร .................................. emo_68 หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 12:01:PM นั่งเหม่อมองท้องฟ้าคราหน้าฝน
ช่างมืดมนหม่นคลึ้มอึมคลึมหนา มองท้องฟ้าคืนนี้ไร้จันทรา โอ้จันทร์จ๋าเจ้าอยู่ไหนใยไม่มี หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 12:03:PM หรือว่าเจ้าหายไปพร้อมสายฝน
ทิ้งผู้คนอยู่หลังนั่งคอยหา อยากเห็นเจ้ากลับคืนผืนนภา โอ้จันทร์จ๋าเจ้าอย่าร้างห่างไกลเลย หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 12:06:PM นั่งเหม่อมองท้องฟ้าเพลาเหงา
มองจันทร์เจ้าไร้แสงจันทร์ยิ่งหวั่นไหว มองทุกคืนมืดคล้ำดำเกินไป อีกเมื่อไรถึงสว่างอย่างที่เคย หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 12:07:PM มองดวงดาวพราวพร่างกลางท้องฟ้า
จันทร์เจิดจ้าทอแสงทุกแห่งหน ใสสว่างกลางใจใครหลายคน ยามฟ้าหม่นคนเศร้าเศร้าเขาเฝ้ามอง หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 12:11:PM พระจันทร์เสี้ยวเลี้ยวโค้งตรงขอบฟ้า
ดวงจันทราเคยสว่างกลางเวหน แต่คืนนี้กลับมืดคล้ำดำชอบกล หรือเพราะฝนสั่งฟ้าพามืดมน หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 17 เมษายน 2012, 12:23:PM มองดวงดาวพราวพร่างกลางท้องฟ้า จันทร์เจิดจ้าทอแสงทุกแห่งหน ใสสว่างกลางใจใครหลายคน ยามฟ้าหม่นคนเศร้าเศร้าเขาเฝ้ามอง Khondoendin ............. อยากจะดูจันทราเวลาผิด เป็นอาทิตย์ดวงใหญ่ให้หม่นหมอง เบิกอรุณงามเด่นเป็นสีทอง นกการ้องต้อนรับสุริยา ยังทนรอต่อตามถึงยามค่ำ กลับมืดคล้ำเมฆฝนเต็มบนฟ้า ทั้งดวงจันทร์และดาวเฝ้ารอมา ต่างหนีหน้าหายหลบซบที่ใด. นพ 17เม.ย.55 หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 12:40:PM มองดวงดาวพราวพร่างกลางท้องฟ้า
จันทร์เจิดจ้าทอแสงทุกแห่งหน ใสสว่างกลางใจใครหลายคน ยามฟ้าหม่นคนเศร้าเศร้าเขาเฝ้ามอง ..................................... อยากจะดูจันทราเวลาผิด เป็นอาทิตย์ดวงใหญ่ให้หม่นหมอง เบิกอรุณงามเด่นเป็นสีทอง นกการ้องต้อนรับสุริยา ยังทนรอต่อตามถึงยามค่ำ กลับมืดคล้ำเมฆฝนเต็มบนฟ้า ทั้งดวงจันทร์และดาวเฝ้ารอมา ต่างหนีหน้าหายหลบซบที่ใด. นพ 17เม.ย.55 .......................................... พระอาทิตย์ดวงใหญ่บนท้องฟ้า ส่องแสงจ้าร้อนรนทนไม่ไหว ด้วยอากาศวันนี้ร้อนเกินไป จึงฝันใฝ่เรียกดวงจันทร์นั้นกลับคืน หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 12:54:PM ด้วยเขียนกลอนตอนค่ำค่ำชื่นฉ่ำจิต
แต่พึ่งคิดลงกลอนตอนฉันตื่น จึงดูผิดเวลาไปใช่ค่ำคืน กลอนจึงฝืนธรรมชาติขาดความจริง แบบว่าเขียนตอนกลางคืน แต่มาลงตอนบ่ายแก่ๆจร้า...เลยดูฝืนๆไป หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 17 เมษายน 2012, 01:06:PM พระอาทิตย์ดวงใหญ่บนท้องฟ้า ส่องแสงจ้าร้อนรนทนไม่ไหว ด้วยอากาศวันนี้ร้อนเกินไป จึงฝันใฝ่เรียกดวงจันทร์นั้นกลับคืน Khondoendin .......... เพิ่งจะรู้นะนั่นจันทร์เจ้าเอ๋ย ก่อนเก่าเคยโลดเล่นไปเป็นอื่น อยากให้ฝนตกซ้ำยามค่ำคืน จะทนยืนดูจันทร์พลันฝนซา. นพ 17เม.ย.55 หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 01:33:PM พระอาทิตย์ดวงใหญ่บนท้องฟ้า
ส่องแสงจ้าร้อนรนทนไม่ไหว ด้วยอากาศวันนี้ร้อนเกินไป จึงฝันใฝ่เรียกดวงจันทร์นั้นกลับคืน Khondoendin ................................. เพิ่งจะรู้นะนั่นจันทร์เจ้าเอ๋ย ก่อนเก่าเคยโลดเล่นไปเป็นอื่น อยากให้ฝนตกซ้ำยามค่ำคืน จะทนยืนดูจันทร์พลันฝนซา. นพ 17เม.ย.55 ................................ จันทร์ดวงนี้ไม่เป็นอื่นยืนคำมั่น จะกี่ปีกี่วันจันทร์มาหา ยามค่ำคืนจันทร์เยือนเพื่อนนภา มองท้องฟ้าคราใดได้เห็นจันทร์ Khondoendin ................................ หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: เมฆสีรุ้ง ที่ 17 เมษายน 2012, 02:12:PM พระอาทิตย์ดวงใหญ่บนท้องฟ้า ส่องแสงจ้าร้อนรนทนไม่ไหว ด้วยอากาศวันนี้ร้อนเกินไป จึงฝันใฝ่เรียกดวงจันทร์นั้นกลับคืน Khondoendin ................................. เพิ่งจะรู้นะนั่นจันทร์เจ้าเอ๋ย ก่อนเก่าเคยโลดเล่นไปเป็นอื่น อยากให้ฝนตกซ้ำยามค่ำคืน จะทนยืนดูจันทร์พลันฝนซา. นพ 17เม.ย.55 ................................ จันทร์ดวงนี้ไม่เป็นอื่นยืนคำมั่น จะกี่ปีกี่วันจันทร์มาหา ยามค่ำคืนจันทร์เยือนเพื่อนนภา มองท้องฟ้าคราใดได้เห็นจันทร์ Khondoendin ................................ ยามทุกข์ท้อพ้อใจให้คิดถึง ห้วงคำนึงพึงถามในความฝัน ว่ายังจำได้ไหมในสักวัน ฉันเคยเห็นพระจันทร์ยิ้มให้เธอ เมฆสีรุ้ง ๑๗ เม.ย. ๒๕๕๕ .................... หัวข้อ: Re: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 17 เมษายน 2012, 11:11:PM ยามเศร้าสร้อยหงอยเหงาเรายืนเหม่อ บางครั้งเผลอเหม่อลอยคอยความฝัน เฝ้ายืนมองท้องฟ้าครามีจันทร์ หวังสักวันจันทร์มาเยือนจันทร์เหมือนเดิม |