ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

                                               เพื่อ เพื่อน ตอนที่๒

                ตอนนี้หัวใจฉันเต้นโคโยตี้อยู่   ,,,,,ใครกันเนี่ย มายืนหายใจรดฉันอยู่ ,,,,,,,,

" นี่เธอ   !!!บังอาจมานอนหลับในห้องเรียนหรอ    พ่อแม่เธอไม่สั่งสอนหรือไง ห๊าา!!!"   เสียงอ , ดังขึ้น  ,,,,,,,โถ๊   นึกว่าใคร  เอาซะตกใจหมด ,,,,

" โห๊ยย จารณ์   ก็เสียง จารณ์ มันเพราะเสนาะหูนี่คะ  นู๋เลยง่วงอะ" ฉันพูดกับ อ, ทำเอา แกแก้มดง แก้มแดงไปเลย

"  อืมจ้า  มันเป็นความผิดของ ครูเอง ต่อไป ครูจะต้อง พูดน้อยลงแล้วละจ๊ะ" อ, จารณ์พูด พร้อมเดินจากไป เพื่อตรวจโต๊ะ อื่น
   
             ส่วนเพื่อนๆ ก็หันมามองฉัน  ด้วยสายตาที่บอกว่า  ,,,,,,,แหลได้ใจ,,,,,,,,

" อึอ ฮืม   ผมขอแนะนำตัวครับ"   เสียงผู้มาเยือนคนใหม่ดังขึ้น  ทำเอาสายตาที่ตอนแรก  มองฉันอยู่ หันกลับไปมองนายนั่นหมดเลย

"ผม วญาณย์ ศิลาหิน  เรียกสั้นๆ ตุ๊ก ก็ได้ครับ "    นายนั่นพูดพร้อมยิ้มเก๋โชว์เขี้ยวที่สาวๆ กว่าครึ่งแทบละลาย   ส่วนสาวๆ อีกครึ่งห้องเป็นง่อยไปหมดแล้ว

                ยกเว้นฉัน กับ พวกผู้ชายส่วนมาก (ส่วนมากจริงๆ) ที่มองด้วยสายตาแบบว่า,,,,,,,,แหวะ หล่อตายแหละแก,,,,,,

" ขอโทษนะครับ  ขอผมนั่งนี่ได้ไหม "  เสียงของนายตุ๊กแกผี ดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังคิดว่า จะ โจรกรรม เขี้ยวของเค้า

" ไม่ได้มีคนนั่งแล้ว"  ฉันตอบนายนั่น  ทั้งๆ ที่ โต๊ะ ข้างๆ ฉัน ไม่เคยมีคนนั่งมาก่อนเลย

" แต่ไม่เห็นว่าจะมีใครนั่งเลยนี่ครับ " นายนั่นตอบน่าตา ใสซื่อ ,,,,,คิดว่าน่ารักตายละ,,,,,,

" ไม่เห็นเหรอ  น้องบาทา สุดน่ารักของฉัน นั่งอยู่นะ "  ฉันตอบพร้อมทำหน้ากวนที่สุด   แต่  นายนั่นกลับหัวเราะ

  "  เปรี๊ย!!!!!!!!"


  " โอ๊ย !!ใครใช้ไม้ตีเท้าฉันวะ !!!" ตอนที่ฉันกำลังสงสัยอยู่ว่านายนั่นยิ้มทำไม  ก็มีคนมาตีฉัน,,,,ใครวะ,,,,

 " ครู เอง  มีปัญหาไหม๊ " ,,,อุ๊ยย,,,  ที่แท้ ก็ อ , กองเพชร นี่เอง

 " ไม่มีค๊าาา"  ฉันตอบ ใครจะกล้ามีละ  เล่นถือไม้เรียวซะขนาดนี้    ไม่รู้ไปเอามาตอนไหน

 " แล้ว ให้ วญาณย์ เค้านั่งนี่ได้ไหม " อ, ถามพร้อมสายตาที่บอก ,,,,,ถ้าตอบไม่  เธอตายแน่ ,,,,,,

 "ได้ค๊าาาาา"   ใครจะกล้าขัดละ

 "ขอบคุณครับ   " นายนั่นยิ้มแล้วนั่งลงด้านขวาของฉัน    ,,,,โถ  เก้าอี้ลูกแม่   แม่สัญญาแม่จะเอาเจ้ากลับคืนมาหั้ยได้ ,,,,,

" กองไว้ตรงนั้นแหละ   ไม่จำเป็น " ฉันตอบกลับไป  แต่นายนั่นก็ยังยิ้มให้ฉันอยู่ ดี   ,,,,,มันจะยิ้มเอาโล่หรือไงว๊าา,,,,,

        แล้วฉันก็หันไปมองกระดาน   ที่มีสูตรทางคณิตเต็มไปหมด  โอ๊ยย   ปวดหัว  นอนต่อดีกว่า

                ,,,,,

                   พักเที่ยงนี้เป็นอะไรที่หน้าเบื่อที่สุด   ก็วี เล่นพูดถึงนายตุ๊กแกผีนั่นให้ฉันฟัง  ว่าหล่อ อย่างนั้น  เก่งอย่างนี้  บ้านเค้าอยู่ซอยนั้น  เคยเรียนโรงเรียนนี้

และอื่นๆ อีก สารพัสจะนับ   จนฉันถามมันออกไปว่า  ,,,,,,แล้วเค้าใส่กางเกงในไซ้ค์อะไร ละ,,,,,,มันจึงเลิกพูด  แล้วหันมาไล่ตีฉันแทน           เพื่อนๆ ที่โรงเรียนชอบคิดว่าฉันกับวีเป็นแฟนกัน

แต่ก็คิดได้ไม่นาน  เพราะโดนฉัน  ผู้ซึ่งได้ชื่อว่าหัวแก๊งค์ กะปอมป่า  จับทรมาณ  เพื่อเปลี่ยนความคิดนะสิ  ฮึฮึ   และแน่นอนว่า  วีไม่มีทางรู้เรื่องนี้เด็ดขาด  ขืนเธอรู้  เดียวเธอก็ไม่สบายใจป่าวๆ   

ฉันจึงให้ลูกฉัน  ย้ายไปอยู่ห้องอื่นๆ หมด  เพื่อที่วี  จะได้เชื่อ ว่าฉันเลิกเกเรแล้ว    ,,,,แต่ไอ้นิสัย  กวนตีนของฉันนี่สิ   แก้ไม่หายสักที,,,,,,

                     "  นี่เมธ์   วีว่าเราไป ขอเป็นเพื่อนกับตุ๊กเค้าดีกว่านะ   นะนะนะ "   จู่ๆ  วีก็หยุดวิ่ง  แล้วพูดถึงนายนั่น

                    " จะไปเป็นเพื่อนายนั่นทำไม   เรามีสองคน  ก็ดีอยู่แล้วนี่"   ฉันตอบตามที่ฉันคิด

                    "  แต่วีอยากเป็นเพื่อนกับเค้านี่นา" วีตอยพร้อมทำหน้าน้อยใจ

                    " เออ   มีนายนั่นเป็นเพื่อนอีกคนก็ได้เอ้า" ฉันว่าพร้อมทำหน้าปลง

                    "แต่ว่า  " วีพูดพร้อมบิดไป  บิดมา

                    "" แต่ว่าไร ?"
                   "  เธอต้องเป็นคนไปพูดกับเค้านะ  วีไม่กล้าอะ  ห้ามตอบว่าไม่ด้วย"วีพูดรวดเดียวจบ  ทำเอาฉัน   ที่กำลังอ้าปากเถียง  เถียงไม่ทัน

                   "เออ   ก็ได้ " ฉันตอบแบบอารมณ์เสียสุดๆ   แต่วีกลับยิ้มน่าระรื่น

          ฟริ๊วว,,,,

                "อะไรนะเมธ์ "  วีถามฉันทันที  ที่เห็นจรวดกระดาษ มาตกที่ข้างหน้าฉัน 

                " อ๋อ  ไม่มีไรหรอก  คงเป็นเด็กแถวนี้เล่น กันมั้งค์  เดวฉันเอาไปคืนก่อนนะ"ฉันบอกวี พร้อมรีบวิ่งไปหามุม เงียบๆ  นั่งอ่านจดหมาย  ฉบับจรวด

    " ศาลท้ารบ" ฉันอุทานออกมา  หลังจากค่อยๆ คลี่กระดาษออกอ่าน

                               

                         กล้ามากนะ  น้องสาว  ได้ข่าวว่าเป็นหัวหน้าแก๊งค์กะปอมป่าหรอ  แน่จริง  มาเล่นเกมส์กับฉันไหมละ   เกมส์ที่มีเพื่อนเธอเป็นเดิมพัน ในครั้งนี้ 
                 
                ถ้าเธอไม่เล่น   เราจะเอาภาพที่เธอไปตีนักเรียนโรงเรียนอื่นๆ  ไปให้เพื่อนเธอดู     เธอไม่อยากให้เพื่อนเธอรู้ไม่ใช่หรอ 

                ถ้าแน่จริงหวังว่าเธอคงกล้ามาที่  หลังตึก ม,๕นะ  แก๊งค์ มังกรของเรา  รอตะลุมบอล  เพื่อถือว่าเป็นการเปิดเกมกับเธออยู่

                                                                                                                                                                         แก๊งค์  มังกร
    " ฮัลโหล     รองหัวหน้าเหรอ    พบกันที่  บ้านร้างด่วน  มีไรจะให้ดู      แล้วจะได้ไปออกกำลังกายกัน "ฉันวางโทรศัพท์  แล้วคิดในใจ

,,,,,,,,,,,,,,,,,สงสัยงานนี้จะไม่หมูซะแล้ว   มันเล่นรู้ด้วยว่าฉันเป็นใคร      แถมนัดเล่นเกมส์ครั้งนี้  มีวี เพื่อนรักของฉันเป็นเดิมพันด้วย   "ฉัน  แพ้ไม่ได้",,,,,


                    ฉันรีบยัดจดหมายเข้ากระเป๋าก่อนที่จะไปเผชิญหน้ากับ  เหตุการสุดโหดข้างหน้า "  ฉันต้อง เป็นเพื่อนกับนายหรือเนี่ย  นายตุ๊กแกผี "






   ไปละ  ,,,,,เดวมาเม้นท์ต่อนะ  ,,,,,