พิมพ์หน้านี้ - กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: bourana ที่ 19 มีนาคม 2009, 09:50:PM



หัวข้อ: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย
เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 19 มีนาคม 2009, 09:50:PM
ชีวิตของใครๆก็ไม่ต่างกัน
เริ่มจากการเฝ้าค้นหาสิ่งต่างๆ
แต่สุดท้ายเมื่อได้มา
ก็ไม่อาจรักษามันได้ตลอดไป

ชีวิตเราในปัจจุบันเป็นชีวิตแห่งการฉกฉวยเร่งรัดหาความสุข  จะน้อยหรือมากขอให้ได้มาก่อน

การรอคอยเป็นเรื่องไร้สาระ....
ความอดทนเป็นสิ่งไม่จำเป็น....
เวลากลายเป็นสิ่งที่ต้องใช้ให้คุ้มค่า....

ความสุขจึงขึ้นอยู่กับเวลาที่น้อยนิด  และบางครั้งความจริงก็บอกเราว่า  เราต้องรีบเร่ง  เร่งเรียนเร็ว  จบเร็ว  ทำงานเร็ว  รักเร็ว  เลิกเร็ว  และสุดท้ายก็ตายเร็ว

นี่อาจเป็นบทสรุปสำหรับเวลาที่น้อยนิดนี้ก็ได้

มีเด็กสาวตาบอดคนหนึ่ง  เธอเริ่มเกลียดตัวเอง  และเกลียดทุกคนยกเว้นชายคนหนึ่งที่ยอมทุ่มเทกายใจให้กับเธอ  คอยดูแลเธอตลอดมา  โดยไม่รังกียจแต่อย่างใด

จนถึงวันหนึ่งเธอเห็นใจและสงสารจึงบอกเขาว่า

?ถ้าฉันมองเห็นได้ในวันใดก็ตาม ฉันจะขอแต่งงานและอยู่เป็นคู่ชีวิตกับเธอตลอดไป?

แล้ววันหนึ่งปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น

เมื่อมีคนบริจาคดวงตาให้เธอ  แต่หลังจากที่มองเห็นทุกอย่างรวมทั้งแฟนของเธอ

เขาจึงถามเธอว่า

?ตอนนี้เธอมองเห็นแล้ว เธอจะแต่งงานกับฉันไหม?

เด็กสาวตกใจมากที่เขาตาบอด! เธอตอบเขาว่า

?ขอโทษนะ ฉันแต่งงานกับเธอไม่ได้หรอก เพราะเธอมันตาบอด?

แฟนของเธอบอกเธอว่า

?หากเธอดูแลดวงใจฉันไม่ได้ ฉันขอให้เธอดูแลดวงตาของฉันให้ดีก็แล้วกัน?

แล้วจากไปพร้อมน้ำตา

เราอาจคิดว่า  บทสรุปน่าเศร้านัก  สำหรับผู้ที่รอคอยใครสักคน  แต่กลับไม่สมหวังกับการรอคอยนั้น  แต่ใครจะรู้ว่าความสุขที่แท้อาจเป็นทุกขณะที่เราได้อยู่ และทำอะไรดีๆต่อกัน  แม้ผลที่ได้อาจไม่ได้เป็นไปอย่างที่ต้องการก็ตาม

แต่......

การเสียสละไม่ใช่เพียงเพื่อให้ได้กลับคืนมา
การรักไม่ใช่เพียงเพื่อการได้อยู่ร่วม
การเดินทางไม่ใช่เพื่อให้ถึงจุดหมาย
หากเรายอมลดเงื่อนไข....
ที่จะเป็นผู้รับหรือ.....  ผู้เฝ้าคอย
แต่ทำทุกสิ่งอย่างมีเป้าหมาย
ด้วยความบริสุทธิ์ใจ
เราอาจพบว่าความรู้สึกดีๆ เกิดขึ้นเสมอ
ไม่ว่าจะสุขสมหวังหรือไม่ก็ตาม

ชายคนนี้อาจคิดว่าการรอคอยนั้น  ไม่สูญเปล่าจากความรู้สึกดีๆ  ที่เธอและเขา  เคยมอบให้แก่กัน

ความรู้สึกนี้อาจเก็บไว้ได้นาน  และการให้ดวงตาแก่หญิงคนรักก็ไม่นับเป็นการสูญเสีย  หากมันคือการมอบมุมมองใหม่ให้กับผู้หญิงสักคนได้รับรู้โลกแห่งความจริงได้

แง่คิดที่คุ้มค่ายิ่ง  กับการรอคอยที่สูญเสียไป  คือ ทั้งชีวิตของใครๆ ก็อาจไม่ต่างจากเริ่มเฝ้าค้นหาสิ่งต่างๆ  แต่สุดท้ายเมื่อได้กลับมาก็ไม่อาจรักษามันไว้ได้ตลอดไป

หากชีวิตของเรามองความสูญเสีย
ผ่านการรอคอยแล้วไม่ได้รับสิ่งที่ค้นหา
เราจงทำใจให้เป็นดั่งผิวน้ำ
ที่ยามกระทบสิ่งใด.....ไม่ว่าหนักหรือเบา
...น้ำอาจขยายวงคลื่นออกไป...
แต่สักพักก็จะกลับคืนสู่สภาพดังเดิม
ผิดจากวัตถุแข็งเช่นเนื้อไม้
ลองหากใครนำสิ่งใดไปขูดขีด
รอยนั้นจะอยู่ไปตราบนานเท่านาน
.....ยากจะลบเลือน

ขอให้รับรู้ความรู้สึกนี้แล้วซึมซับไว้แต่เพียงรอยแห่งความทรงจำดีๆ  ปล่อยวางสิ่งที่หนักลงเสียบ้าง  จะรู้ว่าโลกนี้ไม่ใช่มีเพียงความเศร้าแห่งการสูญเสีย  หรือความสุขสมหวังแห่งการได้มา  ยังมีกำลังใจซ่อนไว้
   
เพียงทำใจให้รับรู้เท่านั้น
แล้วทุกความประทับใจจะอยู่กับเรานานเท่านาน....

ที่มา : กิตติเมธี (ผู้เขียน), หนังสือ..เมื่อจิตร่ม  ชีวิตก็รื่น


หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย
เริ่มหัวข้อโดย: ท้องฟ้าสีชมพู ที่ 19 มีนาคม 2009, 09:58:PM
?หากเธอดูแลดวงใจฉันไม่ได้ ฉันขอให้เธอดูแลดวงตาของฉันให้ดีก็แล้วกัน?
อ่านประโยคนี้เสร็จแล้วแทบร้องไห้เลยอ่ะค่ะ
 emo_29 emo_33 emo_48 emo_29 emo_33 emo_48 emo_29 emo_29

สิ่งที่ฉัน มอบให้เธอ ในวันนี้
เป็นสิ่งที่ ทำจากใจ ไม่ต้องถาม
อยากให้มัน เป็นตัวแทน คอยติดตาม
เป็นความงาม ฝังไว้ใน ความทรงจำ

 emo_33 emo_33 emo_33


หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย
เริ่มหัวข้อโดย: มั่น แซลี้ ที่ 19 มีนาคม 2009, 10:29:PM
ถ้าเป็นเราน่ะก็ให้ตาไปข้างเดียวก็พอแหละ
โธ่ๆทำไมให้ไปสองข้างล่ะ

แต่อ่านแล้วได้แง่คิดน่ะ ความรักคือการเห็นคนที่เรารักมีความสุขต่างหาก

 emo_28 emo_28 emo_28 emo_28



หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย
เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 05 มิถุนายน 2009, 08:41:PM
เป็นเราก็จะให้ตาแค่ข้างเดียวนะ
ไม่ใช่เพราะเสียดาย
แต่เป็นเพราะ
ลองนึกดูซิ
ถ้าให้เขาไปทั้งสองข้าง
เราจะสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ยังไง
แล้วถ้าเขาเลือกเรา
เราก็จะกลายไปเป็นภาระให้กับเขาอีก
ซึ่งไม่ควรเลย
มีตากันคนละข้าง
อยู่ด้วยกันไป
ช่วยเหลือกันไปน่าจะดีกว่า


หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย
เริ่มหัวข้อโดย: ท้องฟ้าสีชมพู ที่ 06 มิถุนายน 2009, 10:43:PM
เหอๆ
วกมาตอบใหม่
ถ้าเป็นเรานะ
จะไม่ให้สักข้างเลย
55++55++
แบบว่า เสียดายอ่ะ
สู้เอาตาเราสองข้างไปดูแลเขาดีกว่า
พ่อแม่เลี้ยงเรามาแทบตาย
เราไม่อยากทำลายสิ่งที่พวกท่านให้มา
ถึงแม้คนที่เราจะให้เป็นคนที่รักสุดใจก็เถอะ

 emo_43 emo_43 emo_43 emo_12


หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย
เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 06 มิถุนายน 2009, 11:38:PM


น้องท้องฟ้า ตอบน่าคิด ชีวิตนี้
ไม่ได้มี สิบชีวา หาที่ไหน
เก็บดวงตา ค่ามาก จากดวงใจ
พ่อแม้ไซร้ ใครดูแล ยามแก่ลง

ตาสองคู่ ดูแลเขา เราทำได้
ชีวาวาย ตายลับ ดับเป็นผง
แล้วค่อยมอบ ตอบแทนรัก จักยืนยง
พ่อแม่คง ภูมิใจ..ได้ลูกดี.



(ร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยคนนะคะ... emo_55)