ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ฉันรู้ว่ารู้สึกเช่นไร
ฉันยังจำได้ถึงความรู้สึกในครั้งนั้น
เหมือนหมดสิ้นทุก ทุกสิ่ง ล้มพัง
ไม่เหลือแม้ชีวาที่ยังยั่นยืน

แต่ดูฉันสิตอนนี้
ชีวิตที่มี ก็ยังคงยิ้มเสมอ
มีเรี่ยวแรงมีความหวังมีพลัง แม้ไม่มีเธอ
และความรักยังคงงดงามเสมอ..ขอแค่เธอเปิดใจ

อย่าหยุดด่า
เพราะความรัก มากับศรัทธา
ความเหนื่อยล้า มากับความหวัง
ความพลาดพลั้ง คือพลังให้เราสนุกเมื่อโดนด่า

อย่าหยุดด่า
แม้หัวใจจักอ่อนล้า แม้วันเวลาจะนำพามาแต่สิ่งดีๆ
แม้ไม่เคยพบพาน ความอัปปรีย์ ด่าทุกที ที่มีสติ

อย่าหยุดด่า
แม้รู้สึกถ่อยถุน เถื่อนทึกหรือไร้ค่า
แม้อุบาทว์ งี่เง่า ไร้ปัญญา
คิดๆดูเหอะ เราอยู่กันได้อย่างไร

รักคือใช่ ไม่คือเลิก ก็เท่านั้น
ย่อมแปรผัน หมุนเวียน  เปลี่ยนเสมอ
รักที่ให้ เปลี่ยนไปแล้ว ฉันกับเธอ
อาจมีเพ้อ เผลอคิดถึง จึงเสียใจ

ใจคนเรา อยู่ข้างใน ใช่ใบหน้า
มองดวงตา ใช่อ่านได้ เสียเมื่อไหร่
รักวันนี้ จบพรุ่งนี้ ต้องเข้าใจ
สิ่งเสียไป ทิ้งเอาไว้ ไม่ต้องแคร์

รักตัวเรา เท่ากับเขา ที่เรารัก
แม้อกหัก ยังมีรัก เหลือไว้ให้
รักเขาจบ ลบไม่เหลือ แม้เยื่อใย
สิ่งเหลือไว้ คือรักเรา รักตัวเอง