ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

องค์ราชาดำริสั่งเป็นมั่นเหมาะ
ให้เสนาะสำเนียงเพียงภาษา
เราจะไปกับเจ้าเหล่าเสนา
สู่ถิ่นมาตุภูมิเจ้า"มายา"

เมื่อมาถึงกลางทางแห่งธานี
พระเทวีทรงปวดทั่วกาสา
ณ "ลุมพีนี" อุทยานกลางป่า
พระเทวีมิได้มาอย่างตั้งใจ

สิบห้าค่ำเดือนที่หก ฤกษ์ปีจอ
ฤกษ์งามก่อกำเนิดให้ฟ้าใส
เป็นนิมิตแห่งวิถีแม้ทางไกล
โพธิสัตว์ไซร้จะกำเนิดในพงไพร

ทรงดำเนินสู่ไม้สาละพฤกษ์
เทวีนึกคลอดแน่แล้วมิสงสัย
กิ่งพฤกษาโน้มน้าวสู่กรให้
เทวีไซร้ได้ยึดเหนี่ยวคลอดกุมาร์

พื้นแผ่นดินหวั่นไหวให้กึกก้อง
ส่งเสียงร้องไปไกลให้หรรษา
พระโอรสที่เกิดกำเนิดมา
มีเทวาคอยรับจากพระครรภ์

พระโอรสดำเนินย่างเจ็ดก้าว
ร้องบอกกล่าวให้โลกได้เสกสรร
"เราเป็นยอดกว่าคนใดให้นิรันดร์
ชาตินี้นั้นชาติสุดท้ายที่เรามี"

เมื่อโอรสประสูติอยู่กลางสวน
องค์ราชาชักชวนหมู่น้องพี่
เสด็จกลับกบิลถิ่นธานี
ฉลององค์เทวีได้กุมาร