ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

กาพย์เห่เรือ
พระนิพนธ์ เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์
เห่ชมนก

โคลง

 รอนรอนสุริยโอ้    อัษฎงค์ 
เรื่อยเรื่อยลับเมรุลง    ค่ำแล้ว 
รอนรอนจิตต์จำนง    นุชพี่ เพียงแม่ 
เรื่อยเรื่อยเรียมคอยแก้ว    คลับคล้ายเรียมเหลียว ฯ

ช้าลวะเห่  

 เรื่อยเรื่อยมารอนรอน    ทิพากรจะตกต่ำ 
สนธยาจะใกล้ค่ำ    คำนึงหน้าเจ้าตราตรู 

 เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง    นกบินเฉียงไปทั้งหมู่ 
ตัวเดียวมาพลัดคู่   เหมือนพี่อยู่ผู้เดียวดาย 

 เห็นฝูงยูงรำฟ้อน    คิดบังอรร่อนรำกราย 
สร้อยทองย่องเยื้องกราย    เหมือนสายสวาทนาดนวยจร 

 สาลิกามาตามคู่    ชมกันอยู่สู่สมสมร 
แต่พี่นี้อาวรณ์    ห่อนเห็นเจ้าเศร้าใจครวญ 

 นางนวลนวลน่ารัก    ไม่นวลพักตร์เหมือนทรามสงวน 
แก้วพี่นี้สุดนวล    ดั่งนางฟ้าหน้าใยยอง 

 นกแก้วแจ้วแจ่มเสียง    จับไม้เรียงเคียงคู่สอง 
เหมือนพี่นี้ประคอง    รับขวัญน้องต้องมือเรา ฯ

มูละเห่

 ไก่ฟ้ามาตัวเดียว    เดินท่องเที่ยวเลี้ยวเหลี่ยมเขา 
เหมือนพรากจากนงเยาว์    เปล่าใจเปลี่ยวเหลียวหานาง 

 แขกเต้าเคล้าคู่เคียง    เรียงจับไม้ไซ้ปีกหาง 
เรียมคนึงถึงเอวบาง    เคยแนบข้างร้างแรมนาน 

 ดุเหว่าเจ่าจับร้อง    สนั่นก้องซ้องเสียงหวาน 
ไพเราะเพราะกังวาล    ปานเสียงน้องร้องสั่งชาย 

 โนรีสีปานชาด    เหมือนช่างฉลาดวาดแต้มกาย 
ไม่เท่าเจ้าโฉมฉาย    ห่มตาดพรายกรายกรมา

 สัตวาน่าเอ็นดู    คอยหาคู่อยู่เอกา 
เหมือนพี่ที่จากมา    ครวญหาเจ้าเศร้าเสียใจ 

 ปักษีมีหลายพรรณ    บ้างชมกันขันเพรียกไพร
ยิ่งฟังวังเวงใจ    ล้วนหลายหลากมากภาษา ฯ

ที่มา http://www.tv5.co.th/service/mod/heritage/nation/boatsong/btsong13.htm