|
หัวข้อ: แยกแยะ - หยั่ง เริ่มหัวข้อโดย: วังน้ำวน ที่ 31 มีนาคม 2008, 02:58:PM ๏ เมื่อหัวใจไม่สดับและรับรู้
ความอดสูโศกเศร้า ฤๅ เข้าถึง เมื่อไม่สนคำใครนัยรำพึง ณ ก้นบึ้งแห่งใจย่อมใสเย็น สิ่งแปดเปื้อนปลอมแปลกผลแตกต่าง นิ่งและว่างพิจารณาปัญหาเห็น คราวุ่นวายสะกดจิตให้คิดเป็น มัวหลบเร้นมิใช่ปราชญ์ฉลาดคน อย่าพิสูจน์สัตย์แท้เพียงแค่คลำ อย่าจดจำในสิ่งที่ไม่มีผล น้ำตาอย่าลบเลือนเตือนใจตน เจ็บอีกหนคือเขลากว่าเข้าใจ กี่ทุกข์ร้อนเรื่องราวที่ร้าวราน จะพ้นผ่านกระแสหากแก้ไข ทำโอดครวญละเมอพร่ำเพ้อไป อาจมิเหลือค่าใดชวนให้มอง แยกแยะล้วนถ้วนถี่พิศที่ใจ จงห่างไกลชั่วชังเกลียดทั้งผอง โปรดระวังคนร้ายหมายเกี่ยวดอง ควรไตร่ตรองแจ่มแจ้งผู้แฝงตัว สั่งสมบุญคุณธรรมกระทำดี ให้หลีกหนีสิ่งทรามและความชั่ว แม้มากภัยกระหน่ำมาอย่าไปกลัว ดีเป็นรั้วคุ้มให้พ้นภัยพาล มิตรภาพซาบซึ้งเพียงหนึ่งเดียว ดีกว่าเกี่ยวฝูงชนฉ้อฉลผ่าน ความเป็นจริงสืบได้ในเหตุการณ์ หากคนอ่านคิดหยั่งนัยทั้งปวง[/b ที่มา www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=104501 |