ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

 emo_126

เมื่อ คิมหันต์ กลั่นแดด ร้อนแผดผ่าว
ดอกทองกวาว วาววับ ขับแสงสี
บานเต็มต้น หล่นบ้าง ในบางที
ชูช่อชี้ ท้าทาย สายยตะวัน

ดอกพะยอม หอมฟุ้ง คลุ้งคละเคล้า
บานบนเขา กลางป่า พนาสัณฑ์
สรรพสิ่ง ใต้หล้า ต้องฝ่าฟัน
ทางเดินอัน เคล้งคว้าง ย่ำย่างไป

ทัศนา ตาเล็ง อย่างเพ่งพิศ
แม้ดวงจิต จะสั่น และหวั่นไหว
อาจมีบ้าง พบเจอ เผลอตามใจ
เหลือทิ้งไว้ ความหลัง ฝังอุรา

เมื่อคิมหันต์ กลั่นแดด แผดดาษดื่น
พันธุ์ไม้อื่น ต่างเศร้า เฝ้าอิจฉา
ดอกพะยอม ยามนี้ มิโรยรา
หอมเต็มป่า หน้าแล้ง ใช่แสร้งชม

แต่ในใจ ของฉัน ในวันนี้
ดอกรักที่  เคยบาน พานขื่นขม
ร่วงหลุดลอย พลอยโศก วิโยคตรม
ปรับอารมณ์ เดินต่อ ท้อทำไม

พันทอง ขันธวงศ์

๒๕/๓/๖๖

 emo_126