หัวข้อ: “แทบเท้าสุนทรถภู่”
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 26 มิถุนายน 2020, 04:54:PM
“แทบเท้าสุนทรภู่”
(กลบท ตกกระทบอักษรสามช่วง)
“ปางนิราศขาดรักมาหักร้าง
หนาวน้ำคำน้ำค้างเมื่อกลางค่ำ
จะจี้เจื้อยจักจั่นหวั่นประจำ
ที่เคยชื่นกลับช้ำไม่ฉ่ำโชย
เคยลำนำฉ่ำฉะนี้เพลงปี่น้อย
มาละห้อยขาดห้วนไม่หวนโหย
โอ้เคยดอมหอมด่วนลำดวนโดย
มาราโรยหอมร้างไปห่างเรือน
เพลงขลุ่ยครวญเพียงคลอพอคลับคล้าย
คิดว่าเหมือนว่าละม้ายก็ไม่เหมือน
สิ้นสุนทรภู่ท่านพาลสะเทือน
กลอนก็เกลื่อนกลาดกลายประกายกลอน
รำลึกคุณครุ่นคำมาคร่ำคิด
เอกสิทธิ์เอกศักดิ์เอกอักษร
เทิดท่านไว้ในสวรรค์อันบวร
กรุ่นกำจรกลอนประจำยังกำจาย
ค่อยร้อยคำเรียงคำรายความคิด
เนรมิตรเป็นวิมานประมาณหมาย
พิณสายรุ้งเริงร่ำจำเรียงราย
ร่ำระบายร่ายระบำบำบวงบรรพ์
บำบวงแก้วกวีกานท์บันดาลเกิด
ลือกระฉ่อนกลอนเฉิดเชิดฉายฉัน
คำกวีไหววิเวกเศกวงวรรณ
ศรีสุพรรณศิลป์เพิ่มเฟื่องเจิมพร
คือเพชรสายพรายแสงแห่งภาษา
ปลุกชีวิตปลิดชีวาพาไหวว่อน
ตะวันเรืองโรยรามารอนรอน
หวนสะท้อนให้สะท้านสายธารไทย
ค่อยลอยเลื่อนวังหลังมาวังหลวง
ผลัดแผ่นดินผลัดดวงก็ร่วงได้
ยิ่งหนามเจ็บเหน็บจับคับแคบใจ
เหมือนนกไร้รังร่อยต้องลอยเรือ
แต่กาพย์กลอนไม่กลายประกายกล้า
คนนับหน้านอกในทั้งใต้เหนือ
ผลัดแผ่นฟ้าฟ้าฟื้นขึ้นเอื้อเฟื้อ
พระจอมเจิมจุนเจือเมื่อจวนเจียน
คำแปดคำเรียงคำร้อยความคิด
เป็นชีวิตเป็นประวัติฉวัดเฉวียน
ฝากคำน้อยค่อยประณตจดจำเนียร
ต่างธูปเทียนเทิดทูนท่านสุนทรฯ”
โดย ท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
......................................................
กราบแทบเท้า จอมเธียร ครั้นเวียนทบ
คราบรรสบ ซาบซึ้ง ซึ่งอักษร
จึงจงเจต กำจาย หมายกำจร-
นามสุนทร ภู่ท่าน โลกวันทา
ความเก่งกาจ ครูกลอน กระฉ่อนแกล้ว
เปรียบเพริศแพร้ว ปึกพง มั่นคงผา
ผู้เหนี่ยวน้าว จำนรรจ์ พรรณนา
เป็นภาษา สวยศิลป์ ชื่นอินทรีย์
เพชรน้ำหนึ่ง ตรึงใน ไทยสำนึก
หลากบันทึก ท่วมท้น ประพนธ์ที่-
หลอมหล่อแจ้ว เจือจาน สานวจี
วาทกระวี ชวนกระหวัด ชัชวาล
เหมือนดั่งผู้ บ่มเพาะ เสนาะพจน์
ดัดเคี้ยวคด จิตคน ดลใจขาน
เกลากล่อมนับ เนื่องนำ เบิกตำนาน-
ไร้เทียมทาน วรรคทอง ร้อยกรองไทย
โซ...เซอะเซอ
แก้ไข 26 มิถุนายน 2563
|
หัวข้อ: Re: “แทบเท้าสุนทรถภู่”
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 26 มิถุนายน 2022, 04:52:PM
เพียงนิราศ พาทร้อย พิมพ์รอยรัก
เพียงเอ่ยวรรค อาวรณ์ คำอ่อนไหว
เพียงสำเนียง เสียงเสนาะ แทรกเซาะนัย
เพียงสอดใจ ประสานจินต์ สิ้นประจัญ
เมื่อวรรคทอง ถ่องถ้อย สร้อยสุนทร
สะท้านกลอน สะท้อนไกล กว่าใจกลั้น
กระหวัดแว่ว กระวนหวาน ทุกวารวัน
จนลือลั่น ลวดลาย คมคายวลี
เช่นกลมกล่อม คำกลอน อักษรกล่าว
บทยืดยาว สาวยักษ์ ถูกรักขยี้
กับหนุ่มเหน้า ภูวไนย อภัยมณี
เกิดคดี รักระด่าว ระดะระดา
“…เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก
จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา
แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา
จะพูดจาพิเคราะห์ให้เหมาะความ…”
[-สุนทรภู่- จาก พระอภัยมณี]
เพียงหยิบยก หยาดเยิ้ม คำหยดย้อย
ประหนึ่งถ้อย สัจธรรม สิ้นคำถาม
เหลือต่อต้าน ตรึงติด คิดคล้อยตาม
คือนิยาม งามยิ่ง มิ่งโพยม
ขาดสุนทร ภู่สะเทือน เหมือนขาดทิศ
แม้นสถิต กลางหทัย เกินใจโถม
กลอนเซซัง เสื่อมทรุด ยากหยุดโทรม
เคยชื่นโฉม เฉิดฉาย กลายชาชิน
โซ…เซอะเซอ
26 มิถุนายน 2565
|
|